Yerli Malı Haftası (Şiiri)

Behçet Kemal Çağlar'ın "Yerli Malı Haftası" başlıklı şiirini, "Yerl Malı Haftası" vesilesiyle okuduğumda; unuttuğumuz, ya da şiirlerini okumadığımız ne çok şairimiz var; diye düşündüm bugün...

Otuz, kırk, elli yıl ve daha önceki yıllar ve hatta asırlar öncesinde yaşamış kimbilir kaç şairimiz vardı. Ve yazılmış binlerce de şiirleri...

Milletler şairlarini unutmamalı... En çok şiir okunmalı bu yeryüzünde... Ve en çok da şiir yazılmalı...

Bir gerçek var ki; dünyamızda şiir yazanlar, şiir okuyanlardan her zaman fazla olmuştur...

Bu da güzel!.. Köy Enstitüleri'nde öğretmenliğe ilave olarak; her bir öğretmen adayı mutlaka başka meslekler ile sanat becerisi de kazanırmış. En beceriksizi -ki hepsi becerikliymiş- şiir yazarmış. Öyle ya da böyle şair olurmuş.

Şimdiki okullarımızda sanat, kültür, edebiyat; birçok estetik değer yok; evet yok!.. Olan birkaç okul da istisnadır... Çocuklarımıza çok üzülüyorum. Bir milletin bir tek çocuğunu bile kaybetmesi; kendisini kaybetmesidir. Milli reflekslerle; tam bir tarih bilinciyle; akılcılığı ve bilimi esas alan; sanat, kültür ve edebiyata aşina olabilen; buluşçu olmayı ilke olarak benimseyen; yılmadan usanmadan çalışan; çok okuyan ve milletinin her ferdini çok seven bireyler olarak yetişmeli evlatlarımız...

Okullarımız; söz dinlemeyen, isteklerinin anında karşılanmasını isteyen öğrencilerle ve en acısı da çak da çalışkan olmayan öğretmen ve öğrencilerle sabah açılıp; akşam kapanıyor... Acı ama gerçek bu!..
Şairlerimizi unutmayalım ve şiirlerini okumaya devam edelim...

Şiirimizi okuyalım:

YERLİ MALI HAFTASI

Babam zor kazanıyor, alnının teriyle hem
Parayı ben yabana atmam düşmeden dara.
Yurdumda yapılmayan oyuncağı istemem
Varsa kitaba, topa, ilaca kalsın para.

Kolay bir şey sanmayın candan "TÜRK'ÜM" demeyi.
Var bu işin şerefi, yaşı, şevki, emeği,
Kendine, milletine hem zevk hem borç bilmeli,
Türk malını giymeyi, Türk malını yemeyi...

Yerli malı kasketle örtülsün körpe başlar,
Söz verin kendinize bu sabah arkadaşlar!
"Hep yurdun ipeğinden, yurdun yününden olsun,
Türk eliyle dokunsun giyeceğin kumaşlar." (Behçet Kemal Çağlar)

"Babam zor kazanıyor, alnının teriyle hem." diye yazmış şair. Alın teriyle kazanılanlar aileye; ailedeki çoluk-çocuğa ve bu yurda, bu yurdun milletine kalıyordu. Alın teriyle kazanılan o küçük küçük kazançlar bizleri ne çok mutlu ederdi. Çünkü umutlarımız; kazançlarımızdan çok daha büyüktü. Yapılan her fabrika; inşa edilen her baraj; açılan her okul bizlerin en büyük sevinç kaynağı idi. Bunları öğrenciklerimize büyük bir coşkuyla anlatırdık.

Yıllar var ki bu alın teriyle elde edilenler, satılıyor birer birer... Hem de "babalar gibi!.." Bu "babalar gibi" lafı da ne demekse?!.. Malını-mülkünü ve ceddinden kalanları satan babalar, sevilmezler Anadolu'da... Varını büyüten, malını çoğaltan babalar; evine-barkına bağlı babalar sevilir, benim yurdumda...

Tekel!.. O da artık bizim değil!..

Bu hafta okullarda "Yerli Malı Hafta"sını kutladık... Çocukların evlerinden getirdikleri çörekleri-börekleri yedik; kola eşliğinde... "Kola" bizim değil!.. Çörekleri ise, topraklarımızı da satmaya başladığımıza göre; toprağı ve buğdayı olmayan bir millet mi olacağız?!.. Allah korusun!.. Allah bu günlerimizi aratmasın!..

Yiğit Bulut, yazılarında sık sık "Bizim olan, bizim olarak kalsın." diyor... Çok doğru söylüyor; vatan ve millet ancak böyle varolabilir... Gerisi aldatmacadır; gaflettir... Evet bizim olan, bizim olarak kalsın; hem de yedi kat yerin dibinde olanıyla ve yedi kat göğün üzerinde olanıyla...

Bu sözü belleğimize kazıyalım: Bizim olan, bizim olarak kalsın!..

fot.Hürriyet