- Kategori
- Gündelik Yaşam
Yeşil bir de " mavi " den yansırsa

Bir duyguyu ifade etmek renklerin kanadına binip...
"Yeşil" desem, mavimden vazgeçermiş gibi yapıp:
“Aile” kahvaltısının olmazsa olmazlarından, "rafadan haşlanmış yumurta"yı hani karabiber dökmeden yiyemezlerdenseniz eğer, karabiberliğin "biber" biçimindeki kapağıdır yeşil.
“Evlat”ın; "olması", "okuması", "adam" olmasıdır yeşil.
Bu vatan için "asker"dir yeşil.
Yeşil;
Uğruna şarkılar söylenen göz rengidir sevgilinin.
Türküdür yakılan; “Yeşil ördek gibi daldım göllere/ Sen düşürdün beni dilden dillere/ Başım alıp gidem gurbet ellere/ Ne sen beni unut ne de ben seni” denilen sevgiliye.
Bir kadının "şifon elbisesidir", sevdiğiyle el ele; birlikte olmaya ilk adımı atarken.
Çiçeğe daldır; güle, yasemine, hanımeline...
Ağaca yaprak; çınar, ceviz, zeytin...ağacına.
Az kaldı; ormandır; Milliyet Blog’una.
Bahardır, ille de ilkbahar... Bazılarına “ikinci bahar”.
Deniz kıyısında, “gri” duran, ama ıslandıkça yeşeren taştır, dalgalarda...
Türkuvazdır mavilerin koynunda.
Bir noktadır; "varım" diyen; ekrana yansıyan link hatlarında.
"Hadi bir an önce varacağın yere ulaş" diyen “ışık”tır trafik lambalarında.
Nanedir, içinden maniler çıkan “Falım” sakızlarında:
"Az sabret gönlünü avut/ Olmasın gözünde bulut/ Dayanamaz sana, arar/ Sen cebini hep açık tut" diyen ki değil "bir ucunu yakıp" hasret kokan mektup yazmak, telefon bile açmayan, ille de "link hatlarından" duygusuzca görüşen sevgililere inat.
Maviden yansıyan “sevenin sevgisidir”; anne, evlat, kardeş...arkadaş, sevgili...kimbilir belki bir gün; "aşık "...
Ama ille de "dost"tur; yeşilin yaprak olduğu "çınar"casına.
Sevgiler, yeşilden yansıyan mavilerle...