Yeşil Kandil Fatma’dır Fatma

Yeşil Kandil Fatma Ana 

 

Kandil'de Nur 

 

Yeşil yanı Muhammed Mustafa 

Kızıl yanı Aliyel Mürteza 

Ortasında Nuru Ala nur 12 İmamlar 

 

“ Halık-ı Âlem kudretini aşikâr kılmak diledi… Kemali kereminden ve lutfu inayetinden bir yeşil derya yarattı. Sonra deryaya nazar buyurdu, Derya dalgalandı cuşa geldi ve bir cevheri dışarıya düşürdü.

Yedi gök yaratıldı IŞIK ile bünyâd oldu

Toprağa nazar kıldı, aksırıp durugeldim

 

Yunus Emre

 

Bir kandilden bir kandile atıldım

Turab olup yeryüzüne saçıldım

Bir zaman Hak idim, Hak ile kaldım

Gönlüme od düştü yandım da geldim

 

Şah Hatai

 

Hak Celle ve Ala bu cevheri aldı iki şak eyledi, parçalar biri yeşil biri ak iki nur oldu. Yeşil kubbeli bir Kandil asılı durmaktaydı Allah Taala bu nurları… Asılı olan Kandile koydu yeşil nur Muhammed Mustafa’nın, Ak nur da Mürteza Ali’nin nuru oldu ki bunlar bütün ruhların kadimi idi..”[1]           

Âlemi-ummanda asılı duran bu kandildeki nurlar yaratılış nurundan doğan ilk nurlardır bu nurlar yukarıda da belirtildiği gibi Muhammed-Ali’nin nurlarıdır yaratıcı Nurun özünden çıkan bu nurlar birlikten Kesrete doğru olan gelişmenin ilk nüveleridir, hem ilk nura en yakın olanlardır hem de var olan Varlık aleminin oluşumunda ilk başlayıcın temsilidirler.

Kandil geceleri kandil oluruz 

Kandilin içinde fitil oluruz 

Hakkı göstermeye delil oluruz 

Fakat kör olanlar görmez bu hali

 

Edip Harabi

 

Yaratıcı Nur içinde, hem birliği hem de çokluğu taşımaktadır, diğer bir tanımlamayla biri birine zıt olanlar hem birlik hem de savaş halindedir. Kabuk zıtların içerideki amansız çatışmasına dayanamayıp kırılınca ( Buyruktaki deyimiyle….Nuri Muhammed ve Ali’ye haya vaki oldu ,terledi.)[2] var olan ilk nur kendini görünüş alanına çıkarıp ummana serpiştirdi.

Kudret kandilinde bir ışık iken

Ta ol zaman aşık oldum nura ben 

 

Sıdkı Baba

 

Eğer sual eder isen sırrımdan

Cümlemizi var eyledi varından

Hak yarattı Muhammedi nurundan

Kandilde balkıyan nurdan gelirim

 

Nesimi

 

Kudret kandilinde bir ışık (ziya) iken

Ta ol zaman âşık oldum nura ben

Ziyasından (ışığından) halk eyledi toprağı

Vücut buldu bu eşyanın menbaı

 

Sıdkı Baba

 

Alevi inanç felsefesin de tamamen bu düşünceye bağlı kalmıştır. İnancımıza göre de bugün Evrende bulunan canlı, cansız bütün varlıklar bu ilk Nur’un (Yani Tanrının) görünümünden başka bir şey değildir. İlk ve tek olan kendini en küçük parçacıklara bölmüştür ancak bütün parçacıklarda da onun özü mevcuttur, ayrılık sadece görünüştedir. Dünya çokluğun (Kesret) belirdiği alan, birlik (Vahdet) ise Tanrısal Alandır.

Ta ezelden kandildeki nurdayım

Binde bir can eremedi bu sırra

 

Dermanî

 

Yedi kat arşta asılı

Kandildeki NUR’a geldim

 

Pir Sultan Abdal

 

Kandilde Nur iken sevmişim seni

Güzel pirim sultan pirim şah pirim

 

Genç Abdal

 

Hü diyelim gerçeklerin demine

Gerçeklerin demi NUR’dan sayılır

 

Hatayi

 

Varlık âlemimde bulunan her şey biri birine bağlı ve sürekli olarak dönüşüm ve hareket halindedir. Bu manada da hiç bir şey yoktan var edilmemiştir ve hiç bir şey de vardan yok edilemez Nesnel olarak yok olmak sadece ve sadece aslına dönmektir yani tanrı ile birleşmektir.

 

Kandilde balkıyan dostun nurudur

Akıl ermez ona Hakkın sırrıdır

 

Seyyit Feyzullah

 

Halk etmeden arş-ı kurşi âlemi

Şol yeşil kandilde verdik selamı

 

Sıdkı Baba

 

Kandil asılırken Nur-u meskende

Bülbül idim gonca gülünde idim

 

Yeksanî

 

Çatılmadan yerin gögün binası,

Muallakta iki nur’a düş oldum

 

Sıdkı Baba

 

Kandilin içinde nur olan biziz

Mekân ötesinde sır olan biziz

 

Devranî

 

Bu görüş Alevi düşüncesinde ‘’Vahdeti-Vucut ‘’olarak dile getirilir. Bu inanışa göre Evren’de varolan bütün canlı ve cansız varlıklar Hak’kın sıfatlarının tecellisidir ancak tecelli ile tecelli eden ayni değildir, tıpkı Aynaya bakan ile aynadaki yansımanın ayni olmadığı gibi.

 

Kudret Kandilinde Balkıyıp Duran

Muhammet Ali'nin Nurudur Billah

Zuhur Edip Kuffarın Meskenin Yıkan

Elinde Zülfikar Ali'dir Billah

 

Elinde Zülfikar Altında Düldül

Önünce Kamberin Dilleri Bülbül

Hz. Fatma Anam Cennette Bir Gül

Ona Sırrım Dedi Hak Resulullah

 

Fatma Anadan Geldi Hasan Hüseyin

Onların Nuruyla Ziyalandı Din

Kırklara Erişti Zeynel Abidin 

Çekeriz Yasını Hasbeten Billah 

 

Muhammet Bakırdan Cafer-İ Sadık

Musa-İ Kazım İrızadan Bin Yadip Durduk 

Tarikat Abıyla Cesedi Yuduk

Hak Buyurdu Müminin Kalbi Beytullah 

 

Takı Nakı İmamların Şivani Hasan-ul

Askeri Cismin Sultanı 

Elinde Zülfikar Sahip Zamanı 

Vakit Tamam Oldu Göndere Allah

 

Noksaniyem Niyazımız Ustada

Elinde Zülfikar Hem Ehli Kanda 

Bin Bir Donda Baş Gösterdi 

Aliyel Murtaza Mürşidimiz Bülbülümüz Eyvallah

 

Bütün varlıklar öz olarak aynıdır, yani her şey tanrı ile öz bakımından birdir, özdeştir, aradaki fark yanlızca görünüş alanındaki biçimsel farklılıklardır. Yaratan ile yaratılan ayni kudrettendir, yaratma yoktan değil, batın olanın gizlilikten reel alana çıkmasıdır, bilinmeyenin kendini bilince, bilinene dönüştürmesidir. Bu dönüşümde Tanrı insana kendi ruhundan verdiği için Tanrısal nitelikler varlıkların en olgunu olan İnsanda kendini Ruh, Akıl, düşünme, konuşma ve irade olarak daha belirgin bir şekilde gösterir.

 

---