Yeşiline meftûn gözlerin, kokusu sinmiş deli ruhum.

Çalma kapımı soğuk kara, süzülemezsin ateşine yüreğimin.
Arama da sakın ufuklarda, hüznüydü giden benliğimin.
Oysa ne severdim yağmuru, nasıl da saklardı yaşlarımı,
Kalbim çağlıyor artık aşkı, görmez mi sanırsın kıvılcımı.

Belki de vazgeçmeliyim derken şu şaşkın hayattan,
Tutuverdi birden ellerimden.
Dedim ki batmamış işte, saklanmış bulutlara güneş,
Nur-u aşk saçılıyordu gözlerinden.

Yeşiline meftûn gözlerin, kokusu sinmiş deli ruhum.
Ne ıssız mânâlar aktı uğruna, geliyordu sanki sonum.
Hazandan fışkıran goncaydı o, şimdi canda gururum,
Hiç de zor değilmiş gülmek, sarılınca gönl-ü billûrum.

aks