Yeter ki acılar olmasın

Şu güzelim dünyada bizlere armağan edilen hayatı yaşayabilmek en güzel mutluluk...

Hayat tüm kırılganlıklara

Pişmanlıklara rağmen

VİCDAN rahatlığının verdiği huzurla yaşamaya değiyor yeter ki acılar olmasın.

Yaşamak paylaşmaktır...

Bir kap yemeği,

Geceyi, gündüzü paylaşmak

Dertleşmek,

Yağmurda ıslanmak, ay ışığını izlemek, yerleri, gökleri denizleri, ırmakları paylaşmak...

Tanrı erkeği ve kadını yaratmış hayatın yükünü paylaşsınlar diye...

Hayatı paylaşabilme şansını yakalayanlar için hayat çoğu zaman daha güzel değil mi?

Güven ve destek sevgi ve saygının yolundan geçmez mi?

Bu değerler yok olmuşsa

Kişiler birbirlerinin hayatını zindana çevirmez mi?

Hayatımızı zindana çeviren o kadar çok etken varken hayata dair

Bu hayatı yaşamak ve yaşatmak evrensel kanunlara ihanet değil mi?