Ying-yang

Hayat bazen monoton bazen de çok hareketli!

İlginçtir ki monoton olduğunda bundan şikayet ederken hareketli anlarında da durup bi soluk almak istiyor insan.

Aşk! ya aşk!

Onsuz da olmuyor işte.

Basbas bağırmalarım hedefine ulaştı sanırım:)

Bu bahar günlerinde evet, "ben her bahar aşık olurum"u yaşıyorum yeniden.

Ama inanın durup soluk almak da istemiyorum bu sefer.

Kendiyle barışık olmanın ne kadar ulvi bir meziyet olduğunu görüyorum onda.

Takıntılı yaşamların hep mutsuzluk ve daha da kötüsü umutsuzlukla bittiklerini tesbit ediyorum.

İnsanın ''kendine saygısı'' esas olan ve sonrasında geliyor herşey.

"Kendi gibi olmak" o insanı "kendi" yapıyor.

Bunu yapabilen insanlarla geçirilen zamanlarda o kadar kaliteli oluyor. Keyifli oluyor.

"Kendileşme süreci" ni geçirmenin ne kadar önemli olduğunun kavranması, herşeye bakışımızı da değiştirebiliyor.

Ying-yang felsefesini çok daha iyi kavrıyor olmak güzel birşey, uygulayabilmek ise ??

Zor ve zahmetli mi yoksa çok daha keyifli mi acaba?

Ne dersiniz?