Yitik ömürler

Belik belik örülü saçlarından,

Kaç hayat çözülüp gitti,

Tutamadan avuçlarından.

Kayboldu kederleriyle,

Kaç kadın.

Yaşanmamış umutlarıyla,

Çekip gitti yaşamından gizlice,

Ne bir anı, ne bir resim,

Silinerek hafızalardan.

Çoğu zaman gündüz,

Yarısıdır gecenin.

Kaybolurken karanlıkta insan,

Saçları okşanmaya muhtaç,

Bir kız çocuğu iken,

Yavrusunu göğsüne yaslayan,

Kaç kadın.

Yaşamın başında tutturulmuş,

Hıçkırığa maske bir gülümseme,

Nerede o kır yaşamları,

Bez bebekleri tutan kınalı eller,

Kaç adamın erkekliği oldu,

Sessizce yitip giden ömürler.

11.04.2013/İstanbul

NOT: Bu şiiri hayatının baharında hayatları ellerinden alınan tüm genç kız ve kadınlarımıza atfediyorum.