Yoğurduğumuz Putlar dönüp bizi taşlar

Ey hayat, molası var mı ıstırabının azıcık olsun?

Yeşile gömülü bir vadi; ortasında yanan bir nehir,

Uyanmış sis bulutunun eteğinde, gülümseyen dağlar,

Yosun kokan sevgilinin ellerinden bir fırt çekerim.

Ey hayat, molası var mı ıstırabının azıcık olsun?

Ey düşler, gezginler alıp götürün beni,

Acı ve gözyaşından yoğurduğumuz putlar;

Dönüp şimdi bizi taşlar! şu kahrolası şehirde,

Bu yüzden ıstırabım, azaptan kaçar ruhum.

Ey düşler, gezginler alıp götürün beni...

(ABBA: 31 Ekim 2012, Molası var mı ıstırabının?)