Yok oluş destanı

Bu gece çaresizce sustum yine. Düşünceler saçma bir sarhoşluğa sürükledi, küçük balıkçı teknemi. Kırıklıklar ve yalnızlıklar.

Bir sürü şey düşünüyorum, bir sürü çıkmaz sokak ve karanlığın eşliğinde.

Bu gece de sabahı bekliyorum. Yarı açık bir cezaevinde.

Herkes bir beklenti almış, gidiyor. Sanki satırlar bile bir kafiye bekler gibi benden.

Bir gece daha fazladan yaşamak mı yoksa ölüme bir gece daha yaklaşmak mı?

Değersiz bir kâğıt parçasıyım sanırım sadece.

Kimin umurundayım ki?

-Bana yardım edebilir misin?

Cevap yok!

Bu gece de benden kalan değersiz anılar.

Sabahları dolu bir küllük belki de üç beş şarap şişesi.

Bir gece daha fazladan yazmak mıdır bu?

Yoksa ölüme yazılan bir mektup mu?

Esat YALÇIN