- Kategori
- Şiir
Yok

Bu ağrı boşluğun değil,
biliyorum.
Boşluğu dolduran yokluğundur.
Yokluğun boşluk değil,
yokluğundur.
Yokluğun;
yok.
bu ağrı;
kırmızısını al parıltısından güneşin.
kes kollarını bir süvarinin
aranan kırmızı,
özlenen kol.
bir ağrı ki sırtımda
sağ kaburgamın tam da üstünde
döne döne çıkarım her öğün suya girme vakti
çırılçıplak,
sırtımdan
Ağrı'ya.
düşün!
bir sabah
Ağrı 'nın yerinde olmadığını.
yokluğun
yok.
Orada
yanında
beni
üşüyorum.
Ne güzel...
"En iç, en içten, en içteki sesine bile aykırı düşebilir mi kişi?
Düşer... "
Oruç Aruoba, Hani(Sf.42