Yoklukla mücadele üzerine

İnsanoğlu her ne kadar bilincinde olmasa da aslında bir yokluğun içinde doğmuştur. Yani parasız, pulsuz, servetsiz ve daha nice şeyi olmadan doğmuştur. Annesi ve babası vardır. İşte bütün servet bu!

Keşke hep öyle kalsa. Lakin kalır mı? Kalmaz!

2 yıllık iktisat bitiren emekli Assubay babam rahmetli ekonomist Keyes'in ürettiği 'marjinal fayda' terimiydi. Fazla ekonomiye dalmadan yokluk yani fakirlikten devam etmek istiyorum. 

Küçükken bir bisikletim olsun diyen ben şimdi artık bir arabam olsun diyorum. Tüm diğer yaşıtlarımın istediği gibi. İyi kötü bir ev, iyi kötü bir araba ve erkek milletinin olmazsa olmazı 'güzel bir hatun'. Erkeğin hayatının yüzde 85'i hatun üzerine kuruludur. Yapacak bir şey yok. Bu da ayrı bir 'yokluk' konusu. 

İnsana yokluk dendi mi aklına açlık gelir. Başka birinin aklına ise para, çok çapkın bir abazanın aklına kadın. Çok paragöz, alışveriş delisi bir kadının aklına ise yine para geldiğinden yüzde yüz eminim. Lakin benim aklıma yalnızlık geliyor. Yoklukla mücadelenin en zor ve en kaybettiğim savaş alanı yalnızlık! Hoş, böyle yalnız kalmayı ben seçiyorum ama bu aralar fazla şikayetçiyim. Belki de Motorworld'e çalışırken elektrik çarpmıştı ondandır. 

O değil de benim için varlıkta önemli tabi. Mesela şimdi varlık içindeyim. Kağıdım, kalemim, ailem ve küçük kameram. Üstüne gezmiş olduğum ve gezmek üzere olduğum şehirlerim. Kimine yokluk lüks bir arabaya binince geçer kimine göre ise bir şehire varınca. Belki yeniden gezmeliyim hiç gezmediğim şehirleri. Yoksa çıkılmaz bu yokluğun derinliğinden. 

Emre Erden