Yoksun

Şimdi

Dağılmış bir çocuk odası gibi bu kent,

Oyuncaklar savrulmuş her yere

Kadınlar , erkekler, çocuklar

Apartmanlar, sıkışmış yıkılmak üzere ahşap evler

Salaş lokantalar, birkaç kişili çay bahçeleri

Renklerini yitirmiş mağaza vitrinleri

Arabalar, otobüsler, otobüs durakları

Kaldırımda ki ağaçlar

Kaldırım taşları arasında ki cılız otlar

Hiç biriyle oynamak istemiyorum

Hiç birinden masallar üretemiyorum

Dağınıklık sensizliğimi örtmüyor

Ah ! yoksun..

Leyla