- Kategori
- Şiir
Yoktun

anneme...
Sen yoktun zaten,
Ben beklemeyi sevdim seni uygunsuz şehirlerin karmaşasında
En uysal halimle, hiç vazgeçmeden….
Sen zaten yoktun,
Dolmabahçe’de çay bardaklarını ısıttım ben gelirsin diye
Yabancılık çekersin üzülürsün belki de
Güneşin Salacak kıyısından içime batmasını bekler gibi
Sevimsiz git-gel zamanlarında okyanusların
Sen yoktun gibi…
Yoktun zaten sen ,
Otobüs saatlerinde yerinin yanım olmasını isteyen
Ben ,
Yokluğuna çok şey borçluydum senin fikrin olmayan…
Dedim ya,
Zaten sen yoktun
Bir rüyayı gerçekleştirememenin mutsuzluğunu yaşadım ben…..