Yol arkadaşlarım ve ben

Turkiye’de dogdum, Amerika’da buyudum. 27 koca yildir Amerika’da her yaz Turkiye’ye tatile gidenlere gipta ile baktim. Ben 27 yaz tatilimi Turkiye’de geciremedim. Calistigim devlet kurumunda iki haftadan fazla yaz izni almak mumkun degildi. Yaz tatilinin en guzel zamanlarini kidemli memurlara birakmak zorundaydim. Olmadi hic. Hep ilkbahar, sonbahar, kis mevsimlerinde gittim Turkiye’ye. Bu yilki tatilimi bir kac yildir planladim. Ne zaman, nerede, nasil? Bir memur icin en zoru bunu planlamak bir de ne kadara mal olacagi tabii. Planlamadiklarim oldugunda da sevindirici seylerdi. Erken emekli olmak planlarimda yoktu, Oglumun benimle gelecegini de planlamamistim ornegin. Amerika’da dogup buyumus, Turkiye’ye 6 yasindan bu yana gitmemis oglumun gezdigimiz yerlerden zevk aldigini gormek beni en cok mutlu eden oldu.

Tatil planlarimizi bir cok kisi ile paylasmistim, bir kac arkadas gitmek istediklerini soylediler ama uyduramadik zamanlarimizi. Yol arkadaslarim Istanbul’da yasayan , her Istanbul’a gittigimde beni evinde misafir eden ve dostluguna , samimiyetine tum kalbimle inandigim can-arkadasim Hulya, 1980 yilinda lise’den mezun oldugumuzdan bu yana gormedigim 30 yil oncenin samimi dostu Zehra, (Zehra ile Facebook’ta karsilastik yillar sonra) ve oglum Sean.

Gezimiz Hulya , ben ve Sean’i once Izmir’e goturdu, oradan Gumusluk, Mugla ve ardindan Malatya, Nemrut, Diyarbakir, Hasankeyf, Midyat, Mardin ve Urfa. Gittigimiz yerlerde tanistigimiz insanlar, kendimizce gorduklerimiz, hic tanimadigimiz insanlarin bizi evlerinde misafir edisleri, hic tanimadigimiz balkonlarda yaz sicaklarinda uyumaya kadar giden muhtesem bir gezi oldu

Diyarbakir’a girerken Ergani’de bir bankanin isikli tabelasi hava sicakliginin 52 oldugunu haber verdiginde dehsete kapilmistim. Sicaklara dayanikli olmayan ben bir an buralara gelmekle hata yaptigimi bile dusunmustum. Ama sadece bir an.

Zamansiz gelen malulen emekliligimi bu gezi ile islatmak super bir fikirdi. Bende her zaman varolan kesfetmek, bulmak, dolasmak istegi bir kez daha one cikti. Yola cikarken Hulya gezi sonrasi bir blog acarak gezi notlarimizi yazmayi ve gozlemlerimizi bu sekilde hem birbirimizle hem de digerleri ile paylasmayi onerdiginde bunu da beynimin bir kosesine not almistim.

Biz uc kadin bir de 15 yasinda bir genc adam, kavgasiz gurultusuz uyumlu bir sekilde gezdik, insanlar tanidik, birbirimizle ve tanıdıklarımızla, gezdigimiz yerlerle uyum sagladik ve mutlu olduk.

Turkiye’de iken oradaki son gecemizde yillardir gormedigim aile dostumuz Sema Senerle bulustuk. Sema’yi tekrar gordugum icin cok mutlu oldum, bir de Amerika’da bizi ziyaret ettiginde ve bu bloglardan soz ettiginde inceleyip ortamin guzel olduguna karar verince hemen gezi yazilarimizi ve Hulya ile birbirimize verdigimiz sozleri hatirladim ve iste burdayim….

Hulya seni de bekliyorum, yol arkadasim.