Yol

Şehirden şehire dolasmakla gecti çocukluğum. Yollar belki bir çok insanı korkutur, hüzünlendirir ama aksine bana garip bir huzur verir. Belki saçma ama etrafım yol fotoğraflarıyla doludur. Şehirlerarası yollarda bıraktım ben çocukluğumu. Kafamı dayadığım camdan seyredaldığım dağlar yoldaşım oldu.
   Çok hayal kurdum, çok hayal kırıklığım oldu. Ama her yolun sonunda bir umut ışığı olacağını da böyle böyle öğrendim. Vazgeçmemek gerektiğini, devam etmek gerektiğini...
Ev toplamak, sehir değiştirmek bir çok insanın aksine beni korkutamaz. Bir yolunu bulur tekrardan başlarım. Yeniden bir düzen kurarım. Kumdan kaleler yapmak gibidir hayatım. Dalgalara inat en güzel kaleleri inşa eder dururum. O yıkadursun ben yenilerini yaparım...
İsyan etmiyor muyum ? Hayır !
Yorulmuyor muyum ? Evet !
    Ama mücadele etmeyi bırakmak aklımın ucundan dahi geçmiyor..
Küçük kaçamaklar yapıyorum. Anlar çalıyorum hayattan. Böylece dinleniyorum, dengeleniyorum..
  En sevdiğim şey çocukların olduğu yerlere gidip onları izlemek. Dünyanın en masum yaratıkları bence onlar. Plansız, programsız, taktik olmadan tamamen içlerinden geldiği gibi hareket etmelerine hayranım. Yetiskinler olarak arık bu kadar masum değiliz. Türlü çeşit görüs ve düşünce, etnik kimlik, toplum baskısı vb altında çok net masumluğumuzu yitiriyoruz.
    Taa ki aşık olana kadar. Derler ki ; "Aşık dışlanır ama dışlayamaz. Aşık incinir ama incitemez. Aşık olunca yüreğin bir kadife keseye dönüşür,bu yufka gönülle kimseyi kıramazsın. "  Çocuk masumluğuna dönüveriyoruz aşkın karşısında. En keyifli oyunların safdışı bırakılan ufaklığı. Bir köşede topun kendisine atılmasını için çırpınan bir damlacık ama yüreği kocaman çocuk. Hani " Bana da atın, atsanıza ya, burdayım!!" diye yırtınan bir çare..
Kimsenin beklemek istemediği kaleye dahi bir başkumandan edasıyla geçip korumaya çalışan bir kimsesiz.
Halbuki top gelmez. Ama kırılmazsın da, ertesi gün yine aynı hevesle katılırsın oyuna. Şimdilerde kendini aşkın kucağına attığın gibi.
Tek farkınız vardır ; o büyüklerinin uyanıklığının farkında değil koşar meşin yuvarlağın peşinden sabırla, geçer de kaleye. Cesaretlidir çünkü.
Sense sabırlısındır lakin yıllar alıp götürmüştür artık cesaretini, gurursa aşındırmıştır.
Ama aynısınızdırda bir yandan. Her şeye rağmen kırılmazsınız, aynı yufka yüreğe sahipsinizdir. Masumsunuzdur. Düşe kalka, inandığınız yolda devam edersiniz.
        Sen hiç arkadaşlarına iki günden fazla küs kalabilmiş çocuk tanıdın mı bu hayatta ? Yok ! Bulamazsın. Her gün gider o cocuk aynı şevkle geçer o kaleye gıkı çıkmaz. Gönül de koymaz.
Masumdur çünkü ! Plansızdır. Taktik peşindr değil, top peşinde koşmaktır tek derdi..
         Kısacası artık masum değiliz hiç birimiz....
Bu yüzdendir ki, yetiskinlerin hayatı beni yorduğunda onların hayatına kaçıveriyorum. Tavsiyemdir...