Yola çıkmadan...

Yer altına uzanan kısa yolculuğumda 

gözlerim içimdeki düğümlerden beter kör 

ve kalbim 

kendi zehrine müptela bir yılan kadar avara... 

Yolun sonu bu denli bana yakın 

ben kendime fersah fersah uzakken 

sen tutmuş benden kalmamı istiyorsun... 

Bazen ne yapsan 

damarda durmaz tersine doğru akar kan 

anlamıyor musun, kalamam 

yorgunum sırtımda kendimi taşımaktan.