Yolculuk

Yalnızlığın kollarında eğreti durduğum zamanlar oluyor.

Kollarındayken boynuna dolanasım geliyor da ağzından çıkanı kulağı duymayabiliyor bugünlerde.

Aklımdan geçen cümleleri tek tek yolda durdurup hesap soruyor sanki.

Hepsine 'peki neden?' diyor hiç de alçak olmayan bir sesle.

Neden bu, senin başına geldi.

Neden bunu yaşıyorsun.

Hayatının köşesi burası mı?

Buradan dönünce mi değişecek her şey?

Yoksa gittiğin yollar mı hep yanlış?

Gittiğim yollara bakıyorum.

Uzun gündüzlerin, bitmeyen gecelerin yaşandığı yollar...

Kapıdan çıkan fosforun karanlığı dağıttığı yollar...

İçinde ne yaşandığı bilinmeyen, perdeleri hep çekili evler...

Bir yanıp bir sönen sokak lambaları...

Her yeni günde içi hayallerle doldurulmuş evlerden birine daha alıcı çıkmıyor.

Ona da yazık oluyor.

'Bilmem' diyorum.Gittiğim yollar mı hep yanlış?

Yoksa ben mi yanlış yoldayım?

Her gece ikişer dakika arayla beş alarm kurup her sabah onları üç kez ertelerim. Uyanır u..