Yolunda ölünecek aşklara

Öncelikle yazıma şu harika sözle başlamak isterim. 

' Karıncaya sormuşlar nereye diye, uzaktaki sevgilime demiş. Ulaşamazsın ki demişler, olsun hiç olmazsa yolunda ölürüm demiş . '' 

Allahım ne kadar çok duyguyu içinde barındıran, insanın içini kıpır kıpır yapan ve bir o kadar da hüzünlendiren bir söz. Böyle aşklar, böyle sevgiler, sevgililer yaşıyorsanız halen, dünya üzerinde varsanız hepinizin önünde saygıyla eğilmeyi kendime borç edinirim. Sevgi ve sevgisizlik. Bu iki ana tema o kadar önemli ki . Geçen gün arkadaşımla sohbet ediyoruz. Bana sevgilisini anlatıyor. Dedi ki ; sevgiyle büyüdüğü ne kadar da belli. Sevecen, pozitif, neşeli. Beni daima mutlu ediyor. Sevgi bu kadar önemli. Hayatımızda, geleceğimizde, çevremizde her yerde. Sevgiyle büyüyen çocuk belli, kadın belli, erkek belli. Okulda, işte her yerde. Gözler pırıl pırıl, ruhlar tazecik. Sevgi ne güzel şeysin sen. Peki aşk. Bir de ona bakalım . Önceki yazılarımda da dediğim gibi, aşk diye birşey yok. Geliyor geçiyor. Geriye sevgi kalıyor. Dünden bugüne ne farkediyor. Aşk büyük bir heyecanla başlıyor . Kuşlar böcekler. E sonra bir bakmışın olmadı ne olmadı. Anlaşamıyoruz ya da uymuyoruz. Gerçek sevgi öyle mi ? Tabi sevginin de çeşitleri, dozajları var. Annenin evladını sevmesi mesela. Tarifi imkansız, sınırı olmayan, ölçüsüz. Çocuk ne yaparsa yapsın, eksilmeyen, azalmayan, daimi bir sevgi. Öğretmenin öğrencisini sevmesi. Fedakarlık yapması onun için. Eğitimin de en önemlisi insan olmasında ne büyük bir sevgi emeği ve katkısı vardır. Bir de öğretmen seviliyorsa ne ala. Bir de eş sevgisi vardır. Hayat arkadaşınız, yola beraber çıktığınız ve o yolda yıllarca yanınızda olmasını ve yanında olmak istediğiniz kişi. Ne zordur. Sevgiyi, saygıyı aynı evin içinde, aynı yaşamı sürdürerek bir ömür boyu canlı, ilk günkü gibi tutabilmek. Ama ne olursa olsun, sevgi ne çeşitte olursa olsun sonuç çok güzel. Sevmek ve sevilmek dünyanın en harika şeyi. Sevgiyle kalın, Gülcan ...