Yukarı ya da aşağıya

Evim İstanbul'un meşhur tepelerinin oluşturduğu bir yokuşun ortasında. Her sabah işe gitme için evden çıktığımda aynı test sorusuyla karşılaşırım:

A) Aşağıya rahatça yürüyerek ve taksiye binerek işe gitmek mi?
B) Yukarıya zorlukla yürüyerek otobüs ile işe gitmek mi?
C) Araba ile mi gitsem?

İşyeri yakın olduğundan ücretleri o kadarda farklı değil birisi 4.50 TL, diğeri 1.50 TL. Seçimlerimin çok azında fiyat etkili oluyor. Bazen hızlı gitmem gerekiyor ki taksi belki 10 dakika kazandırıyordur 20-25 dakikalık sürede. Arabayı park sorunu, dönüşteki köprü trafiği yüzünden neredeyse hiç kıpırdatmıyorum.

Yukarı vurduğumda ilk adımlar çok çok zor gelir, adımlar arttıkça o düşünce hemen aklımda belirir "Başlamak bitirmenin yarısıdır." Artık işlem başlamış, geri dönüş imkanı kalmamıştır. Hedef olan durak her adımda daha yakınlaşmaktadır. Gittikçe kararın doğruluğu ispat edilmeye çalışılır. Ne güzel egzersiz oluyor, daha az para harcanıyor, insanlarla daha yakın olunuyor, takside trafikte sıkıntı içinde beklenmiyor, taksicinin trafikte yapmış olduğu uyanıklıklardan onun adına utanılmıyor. Otobüse binince çevredeki özel araçlardaki insanların ifadeleri seyredilip, onlar adına, ülke adına üzülünüyor. Yolculuk bitip otobüsten inildiğinde bir projenin daha başarı ile bitirildiğinden dolayı mutluluk duyuluyor.

Siz ne dersiniz; başlamak bitirmenin yarısı mıdır?

Not: Yol üzerinde sadece bir yokuş olmadığından yürüyerek gitmek ciddi sorun, özellikle bu sıcaklarda. Ama dönüşte gölgeden gölgeden, bekleşen araçların arasından gitmek ayrı bir keyif.