Zaman yan etkili bir ilaç

Zamanla geçer..

Geçmiyor ki herkesin sığındığı cümle bu oluyor. Bir başkasına kullandığımız bu cümle gün geliyor bize söylenen oluyor. Kulak tıkasak da duymasak keşke ya da hemencecik geçse atlasa ileriye. Ya da geriye sarsa atsa bizi mutlu olduğumuz bir ana, anlara..

Şöyle bir on yıl gitse geçmişe. Cıvıl cıvıl bir kız vardı orada hatırlıyorum hafiften. Gezer, tozar, atardı dertleri arkaya. Çözülecekleri çözer, bilinmezlerde kaybolmazdı. Gözleri küçülürdü gülmekten, gözyaşı ise ufak tefek şeylerden akar giderdi. Şarkı söylerdi sokaklarda aldırmazdı ona buna. Güzeldi çok. En deli çağında..

Ama şu zamana bakınca sorumluluklar kaçmış gözlerine. Başını yastığa koyduğu an uçuk kaçık hayaller değil gerçekler doluyor gözlerine. Sorumluluk dediysem böyle hafta içi çalışıp haftasonu ya da akşamları keyif yaptıran cinsten değil. Evin babası olmak gibi, annesi olmak gibi. işte o zaman kendi hayatın duruyor. Dursun da! Durdurmayanlardan olamam ben. Aksın hayat bildiği gibi. Sorumluluklardan da kaçtığım yok. Sadece zaman geçsin istiyorum. Zamanla geçsin.. Delip geçmesin. Gözlerim küçüklüğüme dönsün. Hayat enerjim gelsin. Herkese dağıttığım pozitiflik kendi negatifliğimi yensin. Umudum olsun yeniden. Babam ayaklansın, annem sadece yemek yapsın.  Huzur kokan yuvamda fazlasında düşüm yok. İşte o zaman yeniden doğuşum olacak. Kariyerime kaldığım yerden devam, salonda duran yan flütüme ise sil baştan nefes. Şarkılar çalıp, şarkılar söylemek. İster sokakta ister salonda.

Ben yine ben olayım da varsın  deli desinler keşke deli deseler keşke delirsem gülümsemem hiç durmazdı herhalde..

Özlemim çok.. Ama hayallarim hala yanımda. Baş ucumda, yastığımda..

Gerçeklerle savaşmakta. Ben bu savaştan galip çıkacağım. İşte o kadar.