Zamana format atmak

Kaybolmak, kaybolma isteği veya yok olmak. Gitmek çoğu insana garip gelir ama o giden için başka duygular taşır. Eğer gitmeyi kafaya koymuşsan ve artık "Tamamdır ben gideceğim..." demişsen yolun yarısı geçmiştir. Durduğun duraklar, arabalar, hanlar... Gözlerin aynı yere bakmaktadır belki ama kafa yola çıkmıştır.  

Zamanı, o yola çıktığın dakika da durdurmak istersin. Ve on yıl, belki onbeş ya da otuz yıl ileri sarmak istersin. Şakaklarında ki bi kaç beyaz saçı, tamamen beyazlatmak istersin. Bembeyaz bir kirli sakal istersin. O halde gelmek ve o halde karşılanmak istersin.  

Elinin buruştuğu, paçalarının çamur olmadığı biri olmak istersin. Ayran içerken belli olan bir bıyık istersin. Başıboş, her şeyi unutmuş, 30 yıla format atmış bir entelektüel olmak istersin. Okuduğun kitapları buruşturmak, ayraç kullanmadan okumak istersin. Hayata, insanlara ve doğaya daha görmüş-geçirmiş biri olarak çıkmak istersin. Eski bir koka tespihi ile muhabbet etmek, eskilerden bahsetmek istersin. O tespihin gümüşünü üç saat anlatmak istersin.  

100 metreyi bir saatte yürümek ve 40 selam almakla geçirmek istersin. "Selamun Aleykum amcacım..." hoşluğuna "Ve Aleykum Selam evladım..." demek istersin. O sırada dedenle yaptığın konuşmalar aklına gelir. Dedenin konuştuğu sırada düşündüğün ve hayal edemediğin " Ne zaman ölecek..." kuşkusu aklına gelir. O dilindeki tatlılığı ve biraz da garipsediğimiz hatta bize mizahi gelen o güzel dilini hatırlarsın. Dedemize baktığımız gibi, insanların da sana öyle bakmasını istersin. Seni garipsemelerini istersin.  

Ve bunların hepsini 32 yaşında istersin. 32 yaşında gitmeyi, 30 yıl sonra geri gelmeyi istersin. Bu 30 yıllık farkı bir dakikaya indirmek istersin. Zamanda yolculuk yapmak istersin. 30 yıl sonrasına gidip muhabbet etmek istersin. Son olarak terminalde görünüp, 30 yıl sonra o tanıdığın insanlara karışmanı istersin.  

Bıraktığın yerden başlamak yerine, o zamandan başlamak istersin. 30 yıldır yazmadığın günleri unutup tekrar yazmak istersin. O 30 yıl önce yazıştığın arkadaşlar ile 30 yıl sonra tekrar yazışmak istersin. Onların tepkilerini görmek istersin. Onların kalemine dokunmak ve o kaleme ilham olmak istersin.  

Ve tekrar kabullenmek istersin...  

Mahir Temur