Zarar Ziyanlı Yaşam

Yaşamak, şehirde sıkar; Doğa, ot, böcek, buralardan göçek dedik.
Nohut oda bakla sofa, ev hayali ile çıktık yola,

Mavi, yeşil ne de güzel DOĞA
Bir kazık çaktık bakir toprağa,
Sormadık; Ağaca, kuşa, aranızda var mı yerimiz?
(Gerek var mı ki insanız hâkimiz!)

Neyse onca telefle, “alternatifsizce” kondurduk,
Soğuk, cansız beton yığını.
İvedi sahiplendik, her bir metre kareyi; Yetmedi,

Bahçe ekme biçme, doğal beslenme dedik, saldırdık kazma kürek yeşile;  Kıydık, arının bal topladığı sarıçiçekli sütleğene

Kim bilir kaç solucanı böceği parçalayıp, katlederek temizledik tavladık toprağı, yok saydık bin canı; bir iki can için, diktik domates patlıcan biberi

Zanneder misiniz ki hırs bitti!
Keyif dedik, çimlemeli, çiçeklendirmeli; Sonra bahçe uğraş,” hobi,” biraz da spor diye, kullandık çim biçme makinesi GİYOTİNİ.
Kestik biçtik otu, kurdu; Daha ve acısı, sırtındaki eviyle yok ettik SALYANGOZU

Bizim ev! Yerli yerinde mi acaba?
Düşünmeli var mı ki bir bedel;
Dahası yaşamak yok mu ki zararsız ziyansız

Berrakça