- Kategori
- Şiir
Zilim Yok Benim
Üfleyip irşad et yönlendir beni,
Irmak kıyısında dinlendir beni,
Anlatıp cihana ünlendir beni,
Çalın davulları zilim yok benim.
Okudum allame olamadım ben,
Pir olup dergâhta kalamadım ben,
Yön sorup hizayı bulamadım ben,
Bilmedim 'anya'yı ilim yok benim.
Dağlarda aradım kardelen sordum
Laleyi sümbülü bilmeden yordum,
Gözyaşım düğleyip ağladım durdum,
Kırmadım kimseyi dilim yok benim.
Uyudum üstünde taş toprak gibi,
Kalbimi açmıştım bir yaprak gibi,
Gönlüme nakşolmuş al bayrak gibi,
Gönül peteğinde balım yok benim.
Geceler soğuktu gündüzler serin,
İçimden geçenler derin mi derin,
Dolunay nedir ki, gündüz titredim,
Üstünde yatacak kilim yok benim.
Hazindir hikâye uzayıp gider,
Kötüler çok kere iyiyi yener,
Velâkin Nemrud’a İbrahim yeter,
Fendini yenecek halim yok benim.
Beşiroğlu ... 07.01.2016 (ZİLİM YOK BENİM)