Zor insan olmak

Çoğu zaman duyarız, birileri ile ilgili konuştuğumuzda bir söz gelir aniden, “zor insan”, “zor adam” ya da “zor kadın” denir. Şöyle bir kulağımıza değer geçer bu söz, ama çok üzerinde durmayız. Ne demektir bu, fazla yakın durma sakın, zordur o zor.. Bazı insanlar vardır, kendilerini “zor” olarak tanımlarlar, tıpkı bir etiket gibi bunu gönüllü olarak taşırlar, “kolay” olmayı isterler ama olamazlar bir türlü… Bu insanlarla sohbet ederken evliliklerini, dostluklarını, başka insanlarla ilişkilerini, hatta ilişkisizliklerini anlatırken araya sıkıştırırlar bu sözü, tıpkı istenmeyen bir özür gibi… Bazen ”Zor insanım ben” derler bazen de “benim oğlan zordur”, “sevgilim çok zor bir insan” diye küçük bir itiraf gelir kulaklarınıza…

Hani bu kavramı oturup bir incelemeye çalışsak, elimize bir büyüteç alıp da baksak nedir “zor” olmak diye; uzaktan bakınca bir havası var sanki, hani “kolay” değil bir kere, “zor” olanı da sever insanımız, ulaşması da “zor”dur çünkü…

Halbuki ben tam tersini iddaa ediyorum; hem kadın hem de erkek için bence “zor” olan tek şey “zor olmamaktır”. Yıpratmamak insanları yani insanları bizi sevdikleri, değer verdikleri için cezalandırmamak, onları sırf bizi seviyorlar diye onları hırpalamamak… Asıl mesele, ilişkileri “su gibi” akıcı tutabilmekte… Yoksa bir sıfatın altına saklanıp bunu hem özür hem de övgü olarak kullanıp ulaşması meziyet olan “ zor” ile karıştırmamak yani, “Zor” olmak çok “kolay”dır çünkü…

Melih...