Zor İş

upuzun bir düş/müş düşlediğim

benim işim değilmiş/ harcım da

iki ileri bir geri tempoda, git git bitiremedim yolu hâlâ

acemi kalemim

aydınlığı kapatan koca devi

bir türlü küçültemiyor sayfada

neresinden baksan, yorgun argın bir zaman

ıssızlık bozgunundaki yaz'ı

yazılarda türemeyen kısacık umutlar

mecburi istikamette

kör bakarak geçiliyor yollar

bir gün, bir gün ile daha vedalaşırken

karanlığı işler bir el gergefde durmadan

çek çek kopmaz ipi

/ömürde bulamadığım dingin gölge

yakıcı bir yabancılık hissi her köşesinde/

deliren geceyle

fırtınadan kurtulup, kıyıya yanaşmak nasıl bir şey

bilmiyorum

sonsuz bir yalnızlık, çaresizlik de, ölüm benzeri bildiğim

bir çıra yanar, yakar/ mütemadiyen

gece arsızı gözüm, tekmil yaraları içimde kanar

var mı bir çilingir, karanlığın giz kapısını açacak

son bir umut

kanatsız kalbime, artık uçamayacağını anlatmak

zor iş bu, çok zor iş dinletmek.

bu yürek ezikliği

bu kara keder varken gözlerinde

durmaz bu kavga inatçı kalemle

oysa anlasa

güz yaprakları dönmez ki yeşile

mum tükenir alev söner

ışık için, başka bir mum başlar yanmaya

her gün b i n mumunu tüketir dünya

apak bir aydınlık düşmeyecek, sonrakilerin bahtına

öncekilerin mirası

kir pasak içindeki bir dünyaya doğacak doğanlar

8 Eylül 2010

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....