Zorla sevmiyoruz ki...!

Sevgili okurlarım ,
Yazarlığımın ilk günün de bu heyecanımı paylastıgınız ve yorumlarınızla bana destek oldugunuz icin teşekkür ederim. Bu dünyanın en güzel duygularından biriymiş, bunu bugün daha iyi anladım. Bundan sonra ki yazılarımda da , o güzel desteğinizi esirgemezseniz bahtiyar olacağım!

Bugün sizinle, yine hayatın bana öğrettiği baska bir konuyu paylasacagım!...

Zorla sevebilirmi insan? Birine gitseniz ve deseniz ki; "Beni çok severmisin, benim için herşeyi yapabilirmisin, benim için ölebilirmisin? ''

Ne saçma olur değil mi?Oysa bir zamanlar sevmiş ve terkedilmiş biri ile konuştuğunuzda pişmandır, "Onun için neler yaptım, kimse kimse için yapmaz, hayatımı yedi, onun için saçımı süpürge ettim, servetimi harcadım''diye sürüp giden serzenişler dinleriz. Ama aklımıza ''kimse kimseye bu tür şeyleri zorla yaptıramaz, kendin istemişsin ki yapmışsın, sevmişsin ''demez. Bu tüm ilişkiler için geçerlidir, sadece sevgiliye özel bir fedakarlık değildir. Paylaşmanın, karşındakini mutlu etmenin, o heyacanı hissetmenin hazzı başkadır.

Ben sebepsiz yaparım hep, hiç beklemem, içimden gelir. Sabırsızımdır hediye verirken , öyle özel gün bile bekleyemem. Hiç bir zaman da 'hep ben alıyorum , insanlar bana bir şey almıyorlar 'diye düşünmem. Mutlu olmak çok da zor değil aslında, tamamen bizim elimizde. Karşılıksız sevecek ve karşılıksız vereceksin. Bu enayilik değil, aptallık hele hiç değil. İnsanlar bilmiyorlar mutlu olmayı, aslında öyle kolay ki...! Hep vereceksin ve asla beklemiyeceksin...!

"Veren el alan elden üstündür"...! Neden bu çirkinlikler, bu art niyetler, bu çekememezlikler, kıskançlıklar?Neyimizi paylaşamıyoruz? Kocaman bir dünya bu, ucu bucağı olmayan, sonsuz! Ne padişahlar, ne krallar uğurladı. Giden herşeyini bırakıp gitti. Azraille pazarlık etmişmidir dersiniz krallar , padişahlar, soylular, toprak ağaları...?

"Azrail hazretleri, ben dünya da çok zengin ve soyluyum, sana hayatımı bağışlaman ve ölümsüzlüğüm için dünya daki tüm mal varlığımı bağışlıyorum ve bir çöl de yoksulluğa, açlığa bile razıyım' dese, şansı varmııdır sizce...?

Lütfen sıkı sarılın hayata, en kötü anınız da bile bunları düşünün ve gökyüzüne bakın ve herkese nasip olmayan bu bir kerelik dünyaya gönderilme şansınızı çok iyi değerlendirin. Kavgaları, çekememezlikleri bir kenara bırakın. Evrende ki her canlıyı sevin ve şöyle düşünün lütfen, ''hayat bi kerelik bir şans ve ben şanslı insanlardan biriyim.''Evren kocaman ve inanın hepimize yeter...!

Sevgiyle kalın.
AYSUN