'' Elimizden çıkmadan kıymetini bilin ''

Sağlığımız, varlığımız, huzurumuz bizdeyken henüz bizi terketmemişken insanoğlu, diğer insanların bu tür sıkıntılarını ne yaşadıklarını ne çektiklerini yüzeysel olarak algılar ve üzülür. Şayet zorda olan birincil derecede yakını değilse...

İnsanoğlu tüm değerlere sahip iken, bu sıkıntıların kendisine hiç uğramayacağını düşünür..Kendi başına veya çok yakınına birgün gelebileceğini hesap edemez...Yaşanan olaylara bakış açısı, sanki kendinden ve yakınından o kadar uzakta oluyormuşcasına cereyan eder...Oysa tüm bu sıkıntılar bir nefes kadar yakın hepimize...

Sağlığımızın değerini, sağlığımızı kaybetmeden bilmeliyiz..Yada ufak tefek rahatsızlıklarımızdan veya vücudumuzdan şikayetçi olduğumuz uzuvlarımızdan ahlanıp vahlanmak yerine, hastene köşelerinde biçare hasta yatan insanları düşünerek veya eli ayağı gözü kaşı olmayan insanları düşünerek şükretmemiz gerektiğini mutlak ve mutlak bilmeliyiz..Ve kendi başımıza bunlar gelmeden bu dertlerle ve sıkıntılarla uğraşan insanların halini anlamalıyız...

Fakat insanoğlunun yapısı böyle sanırım.. Anne olmadan çocuk sevgisi öğrenilmiyor veya diğer çocuklara bakış açısı farklı oluyor.. Sağ iken anne baba kıymeti bilinmez, kaybettikten sonra onların değeri anlaşılır... Hastalık da aynı insanın kendi başına gelmeden, aynı sıkıntıları yaşamadan, hastanın halinden anlamıyor... Atalarımız ne demişler ''Davulun sesi uzaktan hoş gelir''... Bu tür olaylar uzağımızda olduğunda bize de davul sesi gibi gelir.. Peygamber efendimizin bir hadisi şöyle diyor bu konuda ''Elinizden çıkmadan kıymetini bilin''.. demiş.. Bunun içine sağlık, huzur varlık ve diğer sahip olduğumuz tüm değerleri kastederek söylediğine eminiz..

Hayatımızda sahip olduğumuz diğer, varlık ve huzur da aynı şekilde kaybetme tehlikesi olmadıkça kıymet ve değer bilinmez..Varlık sanki hiç bir zaman tükenmeyecekmiş gibi har vurulup harman savrulur..Takii yokluk gelip kapıyı çaldığında, eski günlerde yapılan hatalar gözönüne gelir...''Çeşme akarken testiyi doldurun'' der büyüklerimiz..Kesildiğinde hiçbirşey bulamazsınız diye öğüt verirler..İnsanoğlunun başına neler geleceği belli olmuyor, yok benim başıma asla gelmez denilen şeyler bile gelebiliyor..İşte o kötü an gelip kapıyı çaldığında her an hazırlıklı olmak başkasına muhtaç olmaktan çok daha iyidir diyorum..

Her şeyin başı huzur deniyor ki bu gerçek...Huzurun olduğu yerde her şey barınır deniyor...Huzurun varsa sağlığın varlığında beraberinde oluyor mutlaka...Madem ki bu kadar değerli bu huzur niçin insanlar sahipken kıymetini anlamz ve bilmez..İnsanoğlu nankördür..Elinden kaçtığını hissedecek ki sahiplensin, değerlensin sahip olduğu değerler...

Kimbilir belki de böyle olması, gözlerin açılması, kalplerin uyanması içindir.. Ki ikinci kez sahip olma şansını yakalayabilsinler.