''Anne için bir kaşık, baba için de bir kaşık..''

Bütün tatillerimiz ve bayramlarımız ruhsal gelişimimiz için önemli bir sembol niteliğindedir. Bu dönemde etrafımdaki sevdiğim kişilere elimden geldiğince hediyeler sunmak isterim. Senenin geçmişte kalan zamanlarındaki yaptıklarımı gözden geçirir, kendimce iyi gelişme sağlamamış konular hakkında bir pişmanlık hissi oluştururum. Egomu kontrol altına alamadığım zamanları analiz edip bir bilanço çıkarmaya çalışırım.

Bunun neticesinde aslında yolun tekrar başına dönmem gerektiğini kavrayıp bencil olduğum davranışlarımı değiştirmek için uğraşırım. Herşeyin sadece bana uygun, bana faydası olan yönünü değil, diğerlerini de memnun edebilecek şekline doğru yönelmeye çalışırım. Sadece kendimi düşünen ruhum aslında ben değilim. Bu sanki içimde bulunan ve benim devamlı tatmin olmam için çalışan bir yılan..

Eğer insan yukarıda belirtilen bir tutum içerisine girer ise yani içindeki yılanı fark eder ise, bu bilinçaltı farkındalığı kişinin yeni bir başlangıç yapmasına sebep olur.

Kendini düzeltmeye çalışan bir ruh dünyamızı daha iyi algılar ve doğanın ahenkli bir parçası haline gelir.

İnsanlara armağan sunabilmek, onlar ile kalbimizi birleştirebilmek aynı zamanda birbirimize sevgi sunabileceğimizin, paylaşmaya hazır olduğumuzun ve onlar ile ilgilenmek istediğimizin bir göstergesidir.

Nasıl bir çocuğa yemek yedirirken, bir kaşık senin, bir kaşık annenin, bir kaşık da baban için dediğimiz gibi, kendi kişisel isteklerimizi indirgeyerek diğerleri için paylaşım ve sunuma yönelirsem, ruhsal gelişimimde ilerlermiş olurum. Bunun sonucunda ise doğa içerisinde ahenk yaratabilecek bir parça niteliği kazanırım.

/ZR5