%100 Düşünce Gücüyle "Zayıflama"

Bölgesel mi, genel mi zayıflamak istiyorsunuz? Nasıl istiyorsanız öyle olacak. Zayıf olduğunuz yıllarda çektirdiğiniz o fotoğrafı düşünüp zayıflayabileceksiniz.

O yıllarda hazırlıksız çekilmiş o iki fotoğrafta da, objektife asık bir suratla bakıyordunuz, çünkü saçlarınız karışık ama bugünkü modadan (modayı önden izliyormuşsunuz, bunu bilseydiniz gururla gülümserdiniz)!.. Yüzünüz kırışık değil ama biraz asimetrik, sağ kaşınız soldakinden daha kısa görünüyor, çenenizdeki sivilce gölgesiyle olduğundan da büyük çıkmış, sanki tatil fotoğrafı değil de korkulu bir düş görürken uyandırılmışlığın şaşkınlığında arkadaşlarınız sizi karga tulumba aynı kareye sokmuş gibi. Diğer fotoğraf daha uzaktan çekilmiş, bacaklarınız çarpık mı çıkmış? Beceriksizce bir duruş var, mutsuz ve güvensiz bakışlarla o an yok oluvermeyi ister gibisiniz.

Kendinizi beğenmediğiniz hatta kilolu bile bulduğunuz o iki fotoğraf neden yıllar sonra yine elinizde? Neden şimdi çirkin ve şişko bulmuyorsunuz o günkü kendinizi? O günlerden sonra güzelleşip, bu fotoğrafların neden çekildiğine "sinir" olmanıza karşın yine de (gün gelip) bilimsel, belgesel, nesnel bir tanık olur diye mi saklandılar? Yoksa (gün gelip) ileride o yıllardakinden daha az güzel bulursanız kendinizi, değişivermek isterseniz, yine eski görünümünüze dönüşmüş görmek için fotoğrafın içine doğru süzülebileceğinizi düşlediğiniz için mi...

İster gerçekçi olun, ister düşünüzü izlemeyi yeğleyin, hiç derinde değil, tam yüzeydeki sorun boy aynanızdan doğru açıyla gözlerinize yansıyandır.

Bazal metabolizma hızınızı bu fotoğrafta beğenmediğiniz eski kendinizi düşünerek hızlandırabilirsiniz. Postürünüzü düzeltip o yıllardakinden de dik durabilirsiniz. Sophia Lauren elmacık kemiklerinin az üzerindeki Ayhan Işık ya da Errol Flynn kaşlarıyla, alnınızı düşürmeden bakabilir, Audrey Hepburn boynunuzun üzerinde, Türkan Şoray ya da Lauren Bacall kirpikleri arasından dünyayı süzebilirsiniz.

Tek engeliniz var: Maymun ihtirası ile iştahı... Eh evrim geçire geçire bugünkü görünümümüze bürünmüşüz (genel ve çoğunluk olarak). Ancak içimizdeki ilkel duygularımızı yönetmek insan olduktan sonra bizim elimizde. %100 Düşünce Gücüyle Zayıflamak dosyasını, bu iki duygunun arasında gidip gelirken yıpratmamak gerek. İlkellik doğamızda var, us ile eğitim elele vermiş bizi uygar yaratıklar yapmaya çalışmış. Öyleyse "ihtiras ile iştahın azı karar, çoğu zarar" bilincinden şaşmayalım; postürü, boynu, alnı dik ve gergin tutup birer maymun değil, insan olduğumuzu unutmayalım.

Eski bir iş arkadaşımı anımsadım. Zayıf bir bayandı, boynu çok uzundu, kalın halka küpeler takardı da Turgut Reis'in eşine benzetirdik, ''Safinaz'' derdik hatta. Her çalan telefonun ahizesine, çarpan küpesinin çınlaması alo'sundan önce giderdi. Bir gün, diğer bir arkadaş ona baktı, baktı ve çok zayıf olduğunu söyledi, Safinaz da ''zarif'' anlamış o sözcüğü; sonra zayıf dendiğini anladı, zaten zarif bir arkadaşımızdı, gülerek şöyle dedi: ''Zayıf insan zariftir''. Evet, her sözcüğün hakkını vererek okumalı bu tümceyi. Kendimi beğenmediğim fotoğraflarımın çekildiği yıllardan kalma bir anı bu.

Baştan okuyalım mı?..