"Bayan İnci" Matmazel gülecek aşkla, o kadar!

Onların arasına girmemeliydin adam, şimdi YAZIK olacak onlara.

İyi oldu iyi. Belki yıllar sonra, gizli bile olsa, el ele tutuşup aşkla konuşurlar güneş batarken. Bir sabah, o köpek de yanlarındayken koşarlar kırlarda, çiçekler dolusu kahkahalar atarlar; neden olmasın, ha!

Mau, o ay çok kar yağmıştı, beyaz beyaz beyaz, iyice sarılmıştık.

O köpeğin havlaması, uzun uzun uluması, çanın aralıklarla çalması.....Bir şeyler oluyordu, korkuyorduk, korkunun üzerine doğru kalabalık yürüyorduk....Onu gördük, küçük kızı; AH! Matmazel İnci! Sonra güzel büyüdü, güzeldi, anlamlı; ya o köpek, ona ne oldu?

O görevini tamamladı ve döndü GERÇEK sahibine.

Ya Matmazel İnci'nin annesi, babası....Hey, ağla, daha daha ağla, gözüne toz kaçtı deriz, ağla, boşalt içini, vah garibim, ne çok da sevmişsin İnci'yi....Ya İnci, o da seni sevdi mi? Bilmiyor musun? Sormadın mı hiç! Korktun mu!

Matmazel, hey Bayan İnci, siz de sevdiniz mi şu garibi?

Bayıldı. Sevmiş. Yazık, kendi içlerinde kalmışlar. Yıllar geçmiş. Yaşlanmışlar. Bundan sonra en fazla ne olur? Birbirlerine o özlem dolu bakışlarla bakıp bakıp...Sonra, sonrası malum, yiterler. Şu dünyada kimler o hüzün dolu bakışlarla yitip gitmedi, değil mi?

1. Not: Jules Amca, hadi gel birlikte gidelim Matmazel İnci'ye; ona sarılmalıyım, hayatına.

2. Not:

Maupassant

söylenip durma

daha sendeyim

bir zaman daha

Matmazel İnci'nin

sorununu çözmeliyiz

ama birlikte

ben yazdım bitti yok

Matmazel İnci gülecek

aşkla o kadar!

Ş.Y.