"Ben" ler ve"En" ler

Yalnızız! Bildiğimiz yalnızlık kendi yalnızlığımız.Ya bizim gibi yalnız olan bi dolu insan?Yalnızlığı yaşamak hususunda yalnız değiliz.

Mutsuzuz! Bildiğimiz mutsuzluk kendi mutsuzluğumuz. Ya bizim gibi mutsuz olan bi dolu insan?Mutsuzluğu yaşamak hususunda yalnız değiliz.

Anlaşılamıyoruz! Anlaşılamayan sadece kendimiziz sanıyoruz.Ya bizim gibi anlaşılamayan olan bi dolu insan?Anlaşılamamak hususunda yalnız değiliz.

Egoistiz. Egolarımızın nasıl mutlu olacağını sadece kendimiz biliyoruz.Ya bizim gibi egolarını mutlu etmek isteyen bi dolu insan.Egozim konusunda yalnız değiliz.

Peki, hoşgörü, anlayış, empati, paylaşma, özveri, dinleme, anlama bütün bu kavramlar var olmasına var da dünyada kim nasıl ne şekilde kullanıyor? Hepsi tozlu raflarda tozların altında kalmış sanki. Yalnız olmadığımızı bildiğimiz daha bi dolu kavram sayabilirim. İş bu kavramlara geldiğinde eskaza birileri hoşgörülü, sempatik, empatik,anlayışlı,paylaşımcı,dinleyen,anlayan ve hak veren konumuna düşmesin, sadece bir değil binlerce yalnız,mutsuz,anlaşılamayan,egoist insan tarafından sömürülüp,harcanıp,talan edilip;yalnız,mutsuz,anlaşılamayan,egoist bir paçavraya dönüştürülüyor.

Bu "En" yarışı nereye kadar gidecek? En akıllı çocuk benim çocuğum, en zengin ben olmalıyım, en iyi araba bende olmalı, en iyi futbol takımı benim tuttuğum, en güzel yerlerde ben yaşar, ben gezer tozarım.En iyi okullarda benim çocuğum okur.En güzel kadın benim.En iyi maaşı ben almalıyım.En lüks ben yaşamalıyım.En iyi markaları ben kullanmalıyım. En iyi koşullarda ben yaşamalıyım.

Ya da

En mutsuz benim.En büyük acıyı ben çekiyorum. En kötü koşullarda ben yaşıyorum.En büyük hayat mücadelesini ben veriyorum. En çok aldatılan benim. En parasız benim.En yetersiz koşullarda ben yaşıyorum.

"Ben" ve "En" ler oldukça hayatımızda yalnız olmayan, yalnız, mutsuz,anlaşılamayan,egoist bireyler olmaya da devam edeceğiz korkarım.