'Dönersen ıslık çalarsın'

<ı>“Dönersen ıslık çalarsın
Yol uzun, su karanlık
Otur bir çardak altına
Bırak biraz Yağmur yağsın”*

<ı>

damatlığımı giymiştim
sen de yalanlığını
çıkmıştık el ele
salon-salomanje bir düğüne
bal-ayına gitmiştik (her şey yüzde on indirimli)
döndüğümüzde portmantolu bir evimiz olmuştu bizim de
şifonyerlerimiz
tuvalet aynalarımız
kombimiz
radyatörlerimiz
vitrinlerimiz
büfemiz
“Evinizde Türkçe bir şey kalmamıştı. Bana anlayış gösterecek yerde büfeyi gösterdin”

peki sonra?
sonra sana şiir okudum
arada bir yazdım da hatta

peki iyi şiir nasıl yazılır bir fikrin var mı sevgilim?
esinle?
yürekle?
bilgiyle?
kelimelerle?
duyguyla?
bir işime yarar mı sence
o ressamın düşünden çaldığım esin?
şiir olur mu bundan mesela?

hem sahi şiir hangi kelimelerle yazılır sevgilim?
iyi bir şiirin içinde mesela “kan” kelimesi mutlaka geçmeli mi sence?
onun gibi ağır ve renkli bir kelime yerine mesela “çöp” desem,
ataç desem
lavabo desem, hani "tuvalet" yerine kullanılıyor ya bugünlerde
ay sonu desem ya da aybaşı? (olmaz! bu da kanı çağrıştırır)
bunlarla şiir yazılır mı?
bence iyi şiirin içinde kan olmasa da olur sevgilim
“yağmur” olsun yeter

“Evinizde Türkçe bir şey kalmamıştı” der ya oğuz atay,
kürtçe bir şey ise hiç olmadı evimizde
garip değil mi?
oysa sen kürt kızıydın, ekmeğe “nan” derdin çocukken, keser’e “tewşî”
(aman dubluve’yle yazmayalım da kanun peşimize düşmesin!)
sahi alfabemizde “W” harfinin olmayışının sorumlusu kimdir biliyor musun sevgilim?
söyleyeyim: kuvvaî dilliyeciler
harf devrimimiz iyi yapılmasaydı
keser'i “qeser” diye yazacaktık sevgilim
ve büyük bir facia olacaktı bu da!

peki elfabemizde Q harfinin olmayışını kime borçluyuz biliyor musun sevgilim?
söyleyeyim: atatürk’ün selanik askeri rüşdiyesi’ndeki öğretmenine
onun hikâyesini de başka zaman anlatırım

iyi bir şiirin içinde hangi isimler olmalıdır sevgilim?
benim favorim “bengi”dir, “berfin”i de severim
kokulu imgelere ihtiyaç duyarsam burcu'yu seçerim, ıtır da vardır yedekte
sahi nermin isimli kadınlar nereye gitti sevgilim?
bunun bir de kafiyesi vardı hani: şermin
ya belgin, pervin?
süslü ve havalıydılar bir zaman, salon kadınıydı hepsi
hayli depresiftiler
kuaförden çıkmaz, manikürü hiç geciktirmezlerdi
kocaları aldatırdı, en büyük dramları da buydu
ya nilgün?
nilgün’ler kırkını geçmiş olmalı
yirmi yaşında epey hülya bulunabilir
aysel?
aysel'ler menapoz çağına gelmiş midir?
sence nevres bey'ler yaşıyor mudur hâlâ?

peki elifbamızda X harfinin olmayışından kim sorumludur biliyor musun sevgilim?
inanmayacaksın: taksiler ve taksim meydanı

sahi şiire en çok yakışan harf hangisidir sevgilim?
S olabilir mi?
(alfabemizin bu en atletik harfiyle sevmiştim seni)
peki “I”?
I, alfabemizin en yalın harfidir sevgilim, kimseye müdanası yoktur, yalnızlığı ve bekârlığı seçmiştir
bir kardeşi vardır “İ”
(o küçük yaşta evlendi, bir çocuğu oldu, adı “nokta”)
I alfabemizin en kalender harfidir sevgilim
ne T gibi haltercidir
ne Z gibi zig zaglar çizer serhoş olunca
ne H gibi portatif merdiven vazifesi görür
ne de Y gibi serçelere düşmandır

işte ben asıl “I”nın yalınlığında sevmiştim seni

<ı>
..........

<ı>* Bir Dostu Ölü Götürmek / Ergin Günçe

Celal Çelik - 6 Aralık 2008 - İstanbul

chelikce@gmail.com



<ı>