"Eylül" ün düşündürdükleri

Blogspot sayfalarında gördüğüm en keyifli oyun bence.

“Beenmaya”nın sayfasında gördüm ilkin, çıkış kaynağı tam olarak kime ait bilemedim bu keyifli oyunun.

Ben de oynamak istedim kendimce.

Oyunun kuralları mı çok basit :

* Kendinize en yakın kitabı alın.

* Sayfa 56yı açın. Beşinci cümleyi bulun.

* Cümleyi bu kurallar ile birlikte yayınlayın.

* En sevdiğiniz, en moda veya en entelektüel kitabı seçmeyin, en yakınınızdakini alın.

“ Hayatlarını daha güzel ve düzenli hale getirmeye uğraştığı için pek çok çalışarak yoruluyordu.”

Kendime baktım da bu cümleyi okuyunca; benim koşuşturmalarım hep şu yönde:

- Aman çocuğun okul zamanı,

- Ders çalışması gerek

- Dün akşam yine öksürdü mü oğlan?

- Annemin ilaçları bitmiş,

- Babamın doktor kontrolü yaklaşmış, randevu almak lazım

- Temizlik yapmam lazım

- Akşama ne pişirsem?

- ….

- ….

- ….

Uğraşmalarımız, günlük hayatın içindeki koşuşturmalarımız hayatlarımızı daha güzel ve düzenli hale getirmek için mi gerçekten?

Yoksa gündelik yaşamın rutin akışına mı kaptırdık kendimizi?

Peki bu kadar koşuşturma ve bu kadar uğraşmaların yanında, ya bizim beklentilerimiz ne olacak?

Kendimizle ne zaman baş başa kalacağız?

Sahi ben ne yapıyorum kendim için?

*********

Bu güzel oyun için, Beenmaya başta olmak üzere blogspottaki tüm arkadaşlara, hayatın içinde hızla koşarken fren basıp durmama neden oldukları için çok teşekkür ederim.

Demek ki bir kitabın her hangi bir sayfasındaki her hangi bir cümle bile yeterli olabiliyor kendimize gelmemiz için.

Not: Elimin altındaki ilk kitaptı “ Eylül”

Türk Edebiyatı’nın ilk psikolojik romanlarından biri.

Konusu ile benim yazımın konusunun hiçbir ilgisi yok bu arada.

Eylül’ü ayrıca bir başka yazımda anlatmayı düşünüyorum.