"Gerek yok Nurten"

“Çocuklar Duymasın”ın “Ne Gerek Var” Haluk’u varsa, bizim de “Gerek Yok Nurten”imiz vardır. O, bizim annemizdir. Ona göre tatil yapmaya gerek yoktur. Bizimle tatile giderken, para harcamayıp evde oturanlara imrenir. Gezmeye giderken de aklı bahar temizliği yapanlarda kalır. Otobüs, metro, taksiye binip gezmeye gitmeye, sıkıntı çekmeye gerek yoktur. Daha çok evde misafir ağırlamayı sever, yaptığı ilginç, karma yiyecekleri sergilemeye bayılır. Hem başkasının evinde sıkılır. Sevgililer Günü’nde dışarıda yemek yemeye karşıdır. Onun parasıyla evde köfte yapıp günü ucuza getirebileceğine inanır. 

Eşi 50. yıl evlilik yıldönümü için çiçek alınca buna gerek olmadığını söyler. “Keşke onun parasını bana verseydi” der. Gece ya da haftasonu dışarı çıkmaya gerek yoktur. Evde TV seyrederek uyumak en büyük zevkidir. Bazen de bana “Bir korku filmi bul da, uyuyayım” der. Hatırlayamadığı zor isimleri kendince daha kolay isimlerle değiştirir. Bu isimleri aynen hatırlamaya gerek yoktur. Öykü Masal’a, Cafiye Cevriye’ye, Selime Selma’ya, Esma Aslı’ya dönüşüverir. Lüks yaşam ve savurganlık onu rahatsız eder. Doğru dürüst bir paltosu yoktur. Bu kış da geçmiştir işte. Evden pek çıkmayan ev kadının paltoya ne ihtiyacı olacaktır ki? Ama eline para geçerse onu eve nevresim, halı, tabak çanak vs. almaya yatırır. Evdeki “kalabalıktan” hem rahatsız olur, hem de biblo, çiçek sevdasından vazgeçemez. Hiçbir şeyini atamaz. “At at” diyenlere tepki gösterir. Onun doğrularını en çok “eller hiç kimse herkes” yönlendirir. Onlara göre yaşamaya çalışır. O, mütevazı, verilenden daha azıyla yaşayabilen bir Anadolu kadınıdır. Evi en güzel sarayı, kendi yaptığı yemekler en “içi ala” yenebilecek yemeklerdir. Espri yapmak için gayret etmez. Doğaçlama esprileri vardır. Onu alan erkek şanslıdır. çünkü onu memnun etmek için çoğu jesti yapmasına gerek yoktur.