'Leon' u anlatmazsam

'Leon' tatlı ve akıllı bir kız çocuğuyla kiralık bir katilin aksiyon dolu dostluğundan öte bir film.

İnsanların evrende varoluş çabalarının 'kurtarıcı' olmakla, 'kurtarıcısını aramak' arasındaki geniş yelpazede şekillendiği düşünülürse, 'Leon' bu iki ucun derinlikli buluşmasıdır...

Filmi Luc Besson yönetmiş, Jean Reno, Natalie Portman ve Garry Oldman ve diğerleri oynamış, 1995'de gösterime girmişti:

Matilda ve Leon, Matilda'nın bunalımlı ailesinin mafya tarafndan öldürülmesiyle tanışırlar. Matilda, tuhaf bir çocuktur, saldırıda ölen erkek kardeşi ise yaşamda sevip kolladığı tek varlıktır.Kardeşi ölmüştür, onun yaşamında duygular daha çok intikam ve kin üzerine şekillenmiştir. Leon'un ise sevip kolladığı tek varlık bir saksı içinde gittiği her yere taşıdığı çiçeğidir. O bir katildir, yaşamında duygusallığa yer yoktur.

Leon Matilda'nın kiraladığı bir katil olur. Başlayan olaylar zinciri öykülerinin an be an izlenen sevecenlik ama aksiyon dolu bir maceraya dönüşmesine neden olur:

Leon'un yaşam amacını sorguladığı bir dönemde karşısına çıkan bu delişmen kız çocuğu, korunmasız, yalnızdır. Fikrimce Leon'un 'birini gözetip korumakla' özdeş bir varoluş şeklini keşfetmesini sağlar.

Matilda ise Leon'dan bunalımlı ailesinde ve babasında hiç bulamadığı, dolayısıyla ölen kardeşi için kendisine yüklediği 'koruyucu gözetici' rolüne cuk diye oturan bir kurtarıcı yaratır. Bir anlamda kendi varoluş çabasının hedefine ulaşmış olur.

Aslında bu heyecanlı ve hızlı macerada, Matilda ve Leon yaşamlarının acemiliği içinde 'sevme' olgusuyla tanışır. Her ikisi de farkında olmadan derinlikli bir 'kurban ve kurtarıcısı' buluşması yaşar.

Kurbanın kim, kurtarıcının kim olduğu ise seyircinin algısına kalmıştır.

Filmin son bulduğu sahnede Sting'den dinlenen 'shape of my heart' ise...Filmi daha bir unutulmaz yapar.

Hayatımın filmini seyretmediyseniz, seyretmenizi öneririm. Seyrettiyseniz, 'bir daha seyredin' derim.