Vazgeçişler iyidir

Hiç vazgeçmemiş insanlar var bir de, aslında hiç niyetlenmemiş olanları kastediyorum.

Bir şeylere niyetlenmeyip,hep kenarından köşesinden geçip, merak bile yaşamayanlar. Bu duyguyu hiç tanımayanlar. Tuzu kupkuru olanlar yani.

Vazgeçen olmak her şartta iyidir bu durumdan. Verilmiş bir çabaya delalettir, vazgeçen vazgeçmekten de vazgeçebilecek kudrettedir çünkü...Ve Kıskanılası bir başlangıcın en başıdır bu an.

Biliriz ki, yaşam, niyetlenmelerin yarım kalıp tamamlanması üstüne kuruldur.
İnsanın yarım kalmışlarına daldığı gündür ki tamamladıklarını unutur, dünya dönüyor da yetişemiyormuş gibi hisseder. Dünya da gerçekten döner, zaman sular seller hızında, saçlara düşen yaşanmışlık beyazları, gözlerde eksilen niyetlenme ışığı...Ama görmeyiz ki, yarım kalan ne kadar çoksa, tamamlanmış da o kadar çoktur yarımın yanı başında yükselir dağ gibi...

Vazgeçiş gerektiren yorgunluklarından, zayıflamış niyetlenme ışığından, yaşanmışla beyazlamış kafasından memnun olsa gerek insan.

Çünkü, hiç değilse yaşamı nefes almaktan ibaret değildir...

Vazgeçişleri aslen niyetlenme treninin uğradığı bir durakdır...

Aklının derinlerinde yeni niyetlerin gizlice yeşerdiği birebin bir topraktır...

Vazgeçişler iyidir.