"Mutluluk paylaşmaktır... Paylaşmak güzeldir..."

Belli bir yaşı aşmış kadın için de erkek için de ilk tanışma, ilk karşılaşma önemlidir.

Başlangıç aşamasında iki taraf da birbirinin niyetini ölçmeye çalışır.

Yaklaşımlarda aranan en büyük güvence iyi niyet olup olmadığıdır.

Bu aşamada yanlış anlaşılmak da vardır işin içinde.

Ciddi bir ilişki aranıyorsa macera arama lükslerinin olmadığını düşünürler.

Onun için de ayaklarını yere sağlam basmak zorunda hissederler kendilerini.

Macera mevsimi geçmiştir onlar için.

Dostluk ve dayanışma içindeki sevgi daha bir anlamlıdır.

Bu niyet belirlendikten sonra ise karşılıklı hoşlanma ve sempatinin önemi çıkar ortaya.

Bu da olmazsa olmazlardandır.

Fakat bu dönemde anlaşabilmenin boyutları daha bir çeşitlenerek derinleşir ve bu da işi güçleştirir bir anlamda.

Gençlikte insan çok daha yalın duygular ve içgüdülerin peşine takılıp deyim yerindeyse yüreğinin götürdüğü yere gözünü kırpmadan gidebilir.

Oysa bu yaşlarda yaşam boyu edinilen deneyimler ve kökleşmiş alışkanlıklar adım atılmasını engelleyen handikaplara dönüşebilir.

Bu durumda yalnızlığın bedelinin farkında olmakla alınan cesaretle olabilirlikler üzerinde yoğunlaşılıp olumlu sonuca varmaya gidilebilir.

Çünkü yaşam bize aynı zamanda hoşgörü ve olgunluk da kazandırmıştır.

Tabii ki bu arada yalnız kalmamak uğruna yanlış adımlar atma korkusu da belirir.

Bu yüzden seçici olmak zorunluluğu da oluşur.

Bununla birlikte zamanın hızla geçtiği fark edilince daha çabuk yaşlanıyorum hissine kapılıp telaşa da düşülebilir.

İşte burada önemli olan iki tarafın da o korkuları aşabilecek cesareti birbirlerine verebilmeleridir.

Mutluluk birlikte üretilebilen ve çoğaltılabilen bir olgudur, tek başına mutluluk olmaz.

Olumsuzlukları ve hüznü insan tek başına kendi kabuğuna çekilerek daha kolay tolere edebilir ama coşku ve duygular paylaşılamayınca insana acı verebilir.

Velhasıl “MUTLULUK PAYLAŞMAKTIR… PAYLAŞMAK GÜZELDİR…”

Sevgilerimle…