“ölüm ancak bu manzaraya yakışırdı gerçekten”...

Altta simsiyah bulut kümeleri….

Karanlık, sadece gri gökyüzünü aydınlatan soluk ışıklı bir ay asılı kalmış dünyanın çatısında..

Ölgün ve yuvarlak ay ışığı ancak yoğun ve kütlevi simsiyah bulut kümelerini aydınlatabiliyor, bulutları aşıpta ulaşamıyor yeryüzünde ki insana …

Gri gökyüzü, solgun ay ve sessizce yapılan bir yolculuk….

Ara ara uçağım sarsılıyor tirbülanslara giriyoruz, zaman zaman şiddetli, zaman zaman dalgaların üzerinde kendimizi aşırtarak oynadığımız oyunlarda ki gibi keyifli. Değişmeyen tek gerçeklik toprağın yedi bin metre yukarısında olmamız ve bir de ölgün ay ve altımızda topak topak gözüken simsiyah bulutlar ….

İçimden bir ses : “Şimdi " diyor, "Uçağım düşse, yarım kalacak ne var hayatımda?” ….

Kendi kendime bulutları ve hüzünlü ayı izlemeye devam ediyorum …

Ne kalacak yarım ???

Bir tarafım “Neyi tam yaşadın ki ?” diye soruyor…

Yarım yamalak sevdalar , yarım kalan bir evcilik, yarım kalan idealler…

Her şeyin dörtte ikilik yaşandığı şu hayatımda tamamına erdirmek istediğim ne var diye sorguluyorum kendimi….

Sessizlik uzuyor …

İçimdeki sessizliğe sadece ay şahit oluyor küskün yüzüyle…

"Ah birde mp3 çalarımı takmış olsaydım" diyorum kendi kendime "Ne kadar güzel giderdi" diyorum bu manzaraya şöyle içli bir piyano ya da keman sesi….

Arkama yaslanıyorum . Gözlerimi yumuyorum karamsar olmamalıyım !! Ama beynimi kurcalıyor “ Yarım kalacak olan ne ? Ne yaşayacaksın daha ? Neleri tükettin kimlerle ne hayallerde….”

Dayanamıyorum yüzümü cama yaslıyorum sevgili hüzünlü ayı, gri gökyüzünü ve alttaki simsiyah bulut kümelerini görebilmek için . Ah fotograflayabilmeliydim şu an bu renkleri. Bu karede ne çok gri olacaktı o zaman ! …

Asılı duran gülüşler geliyor aklıma, ben geliyorum aklıma yaşamı doludizgin kucaklamış ve tanıdığı tanımadığı herkese “dolu tarafından bakmak “ lazım geldiğini öğütleyen ben …..

Arkadaşlarının “Sen güçlüsün, halledersin, aşarsın” dediği ben …

Kendimi boşlukta asılı kalmış küçük bir nokta gibi hissediyorum... İnce naif bir ışık huzmesi belki de sadece…

Aniden aşağıda bulutların altından geçen yanıp sönen parlak ışıkları görüyorum ; anlıyorum ve biliyorum jet uçakları olduklarını ama yarım yamalak gülümsüyorum birde UFO olsalardı !!! Tam olurdu şimdi…

Sessiz ve gri bir yolculuk aklımda kalan dünden …

Bir de yer yer ay ışığının aydınlattığı gökyüzü….

Simsiyah bulut kümelerinin üstünde daha bir Tanrıya yakın sanki….

İçimi çekiyorum “ölüm ancak bu manzaraya yakışırdı gerçekten”………..