"Sevdalım Annem!"

“Her kadın zayıftır. Her anne ise en güçlü insandır” Victor HUGO.

Gerçek Anne Sevgisi…  Bizi dünyaya getiren, yaşamı boyunca da bizi hep seven, bizim için her şeye katlanan, her zaman yanımızda olan, bir yerimiz acıyınca hemen koşan ilk kişi annemizdir. Anne sevgisi hiçbir şeye değişilmeyen - karşılıksız sevginin, adıdır. - Bana göre “anne” mutluluğun eş anlamlısıdır. Ben annemi çok seviyorum, ben annemi, nasıl sevmem ki! ANNELER değil midir yavrusuyla gülen, her hastalandığında bütün gece başında bekleyen! O yüzden annemiz her zaman yanımızda aslında; kalbimizin ta içinde, okuduğumuz elimizi dokundurduğumuz her işte – ‘annemiz, canım annelerimiz,” vardır.

Anneciğim Benim: Baktığım, gördüğüm, tattığım her güzel duyguda sen varsın annem! Sana olan sevgim bir sonu yok! ve her vefalı evlat gibi ve her vakit ben de soruyorum kendime kabaran yürekler gibi içten gelerek  annem beni dünyaya getirdi sen olmasaydın ben de olmayacaktım canım annem, - ‘meğer sen hayatımda olmasan sevgili bu yavrun ne yapar dı, diye?” bilmezdim, tatmazdım lezzetini yaşamanın: Gülmek nedir HİÇ anlamazdım!? O zaman biricik yavrun için “acı” olurdu hayatın diğer diğer yanı ve eksik kalırdı mutluluklar… Bu her şeyden çok ayrı hilesiz, yalansız yüce bir sevgi! ‘böylesine sevgili canım annem tarafından başka türlü seviliyorum çok çok teşekkür eder hürmet ederim sana…” Hayat denen canlı bazen inişli zor yollar tuzaklar kuruyor insana çirkin adsız görüntülere ‘şahit’ tutuluyorum mesnetsiz, mezhepsiz, kötü insanlar tarafından. Ama her seferinde biliyor ve görüyorum ki, benim sevgili annem beni kucaklıyor, bağrına basıyor, dünyalar kadar seviyor hiç koşulsuz. Bunun için ve daha nice iyiliklerin için ‘yüce annem’ sana tekrar ve çok teşekkür ediyorum. Bense inanmak dahi istemiyorum ve kabul etmiyorum hiiiççç bir zaman zinhar, - ‘annesine sesini yükselten, azar çeken, öf pöf diyen, söz dinlemeyen… - ‘bir hayırsız kabilinden evladın varlığına İnanmak istemiyorum kabul etmiyor, içime sindiremiyorum vicdansızlığını!!! sen beni koruyup, kollayan dualarımla birlikte bu kadar çok severken ben seni, (sevgili annemi) istemeden üzdüğümde ise nefes bile almıyor,  kırıcı olmama bir anlam veremiyorum ve her durumda sonsuz defa yaptığım hatalar için sadece af diliyorum büyüklüğünün önünde senden, (canım annem benim.)   senin, canım, ciğerim, göz bebeğim dediğin biricik yavrucuğun ben: Değerini anlıyorum, biliyorum, sonsuz merhametin ve yüce sevginle kabul et, ne olur? Veeeee…’  güzel anneciğim şunu bil ki, ben de her annenin evladı gibi eli öpülesi anneciğimi senede bir gün için düzenlenen Anneler Günü’nde değil ama her zaman en ulvi, derin, içten saygı ve sevgimle hatırlıyorum.

Sevgili Anneciğim: Ben yavrucuğuna öğrettiğin gibi -önemli olanın – annelerimizin, ‘hayattayken’ değerini bilmek, onları çok sevdiğimizi göstermek,” olduğu düsturuna bağlı yaşıyorum… senin bir tanem annem ve dünyaya evlat getiren, yetiştiren tüm büyük kalpli annelerimizin saygı, sevgi ve hürmetle ellerinden öperim. Seni çok seviyorum. Anneler Günü’nüz kutlu olsun, mutlu olsun.