12 Eylül anılarım (2)

Gecenin üçünde ihtilal yapmanın ne hikmeti olabilirdi? Bunu sonradan öğrenmiştim.

“Abi, biliyorsun gece 3-5 nöbeti en sıkıntılı nöbetlerdendir. Uykunu alamamışsındır gelir koğuşçu kaldırır. Gelince de uyuyamazsın! O stresle kalkan askere ihtilal yaptırıyoruz işte! Başka saatte olmaz! “

Üçe kadar bekledim. Kulağım radyoda! Üç haberlerinde günlük zayiat raporları verilmeye başlandı. Bugün bizden gidenlerin sayısı azdı. Cevdet’e kızmaya başlamıştım. Ulan Cevdet gene işletti beni hergele!

Uyuya kalmışım!

Kapıcının kapıyı küt küt vurmasıyla uyandım!

“Ne oluyor Hamza? İhtilal mi oldu yoksa?”

“Evet Abi! “

“Bekliyordum ben de!”

“Nasıl bekliyordun Abi? Bir saattir kapıyı kıracaktım neredeyse!”

“Seni beklemiyordum oğlum! Ne zaman oldu? Üç haberlerinde olmamıştı!”

“Yetiştirememişlerdir!”

“Ekmek getirdin mi?”

“Fırınlar çalışmıyor Abi!”

“Süt?”

“İnekler de sağılmadı!”

İhtilalleri bu yüzden sevmezdim! Ekmek yok, süt yok, ya sigaram da bitmiş olsaydı?

“Hamza, beni biraz sonra gelirler almaya! Var mı saklanacak bir yerin?”

“Var da Abi girmezsin sen oraya!”

“Adam gibi bir soru sorduk oğlum! Şakanın sırası değil!”

“Valla ciddiyim Abi, kalorifer kazanı var! Bir ay saklanabilirsin orada! Ekime kadar!”

“Ekimde?”

“Havalar soğuyor Abi!”

“Doğru, o aklıma gelmemişti!”

“Kömür parası da aklına gelmedi Abi!”

“Oğlum, kasap et derdinde koyun can derdinde! “

“ İyi hatırlattın! Kasaba da on kilo et borcun var! Geçen soruyordu! Öbür tarafa gitmeden borcunu ödese bari diyordu!”

“Hamza ihtilal oldu ya karada ölüm yok bana!”

“İpte mi öleceksin yoksa Abi!”

“Yok canım o kadar da masum değilim! “ (bu cümleyi Ruksan Hanımla Beran Hanım’ın hatırına yazdım!)

Devamı var!