15. Sonnet

Bu son şiirin olacak mutlaka, çünkü
O seni bırakıp gitti şimdi yalnızsın
Şiir yazmanın ve dövünmenin vakti değil
En iyisi al silahını çık sokağa. 

Silah dediğin de nedir ki, bir küçük kalem
Tak kulağının arkasına, bırak sorsunlar
Ürksünler biraz, ne olacak, sen sonsuzsun
İşte geldin gidiyorsun, sağ kalmasın Halep şehri. 

Vur onu, devir! Çünkü vurmasan da bir
Nasıl olsa birisi vurmanın gerekliliğini anlayacak
Çünkü tarafsız kalamazsın hayata karşı. 

Aşk değil, nefret; sevgi değil kumar
Dostluk değil de ne var bu dünyada
Sor bu soruyu son mermiyi de yakana kadar.

Erdal Ceyhan