68 ruhunu gömmek

1968’de, 2. Dünya Savaşı ertesinde doğdukları için, tutuculuktan en az, özgürlükten en çok nasibini alan bir kuşak yetişti: 1968’liler. Bunu Türkiye’dekiler için söylemiyorum, onlar önce feodalken, sonradan liboşlaştılar.

1968’de dünya bir dizi olaylarla sallandı. Ancak global 68’liler ellerine geçen tarihsel şansı kötü kullandılar. 19. Yüzyıl’da anarşistlerin girdiği yola girip, işledikleri terör suçlarıyla kitleyi kendilerinden soğuttular.

Artı onlardan sonra, 1970’ler bittiğinde, bir bakıma onların sayesinde, bilmem kaçıncı liberalizm dalgası dünyayı sarstı (devrim-karşı devrim diyalektiği). Onlar muhalefet şanslarını boşa kullanmış oldukları için, kitle bu kez sınıf atlama hayallerinin peşine düştü.

68’lilerin bir bölümü ölerek, bir bölümü de çok uzun yıllar hapiste yatarak, davadan vazgeçenlere oranla çok ağır bedeller ödediler.

Peki, bunları neden şimdi yeniden anımsıyoruz?

Çünkü:

Fransa’nın yeni seçilen sağcı cumhurbaşkanı Sarkozy, 68 ruhunu gömmeye niyetli olduğunu açıklamıştı.

http://www.hurriyet.com.tr/dunya/5025744.asp?m=1

7 Nisan 2007’de ise şöyle bir olay gerçekleşti:

Almanya Cumhurbaşkanı Horst Köhler, ülkede haftalardır merakla beklenen kararını verdi ve eski Kızıl Ordu Fraksiyonu (RAF) üyesi Christian Klar’ı ve Brigitte Hogefeld’i affetmedi.

http://www2.dw-world.de/turkish/politik/1.222299.1.html

Dikkatinizi çekerim: Her iki ülkede de idam, insanın yaşama hakkına saygı gereçekçesiyle yasak. Fransa’da da Carlos ömür boyu hapis cezasıyla hapiste. Yani, öldürmüyorlar ama affetmiyorlar da.

Şunu açımlayalım:

Tarih sabırlıdır: 1868’de anarşistler, 1968’de 68’liler vardı. 2068’de de birileri olacak. Ve onlar, kültürel babalarına ve dedelerine gösterilen acımasızlığı, o zamanki iktidar sahiplerinin kültürel torunlarına gösterecekler. Zaman gelecek, işadamları da insanlık suçundan yargılanacak.

68 ruhu gömülemez, o toplu kültürel bilinçsizlikte saklı kalır. Devrim değil, devrimciler biter. Tarih halk isyanlarıyla doludur. Madem ki bu kerre mağlubuz, basarız mührümüzü kendi katli vacip fermanımıza.

Sevgili ezilenler, umuda gerek kalmayacak denli tarihsel birikim sağladığımız bir dönemdeyiz. Siz üzerinize düşeni yapın ve iyi eğitim alın. Gerekli asıl bilgi zamanı gelince ortaya çıkacaktır.

Şimdilik, engizitörlere ve faşistlere karşı demokrasiyi korumakla yükümlüyüz.