72. Koğuş ve Türk sineması

Dün akşam 72. Koğuş filmini izledim. Geç kalmış olabilirim ama izledim. Ve bir kez daha geri planda tutulan Türk filmlerinin ne kadar ilerlediğini gördüm. Aslında bu olguya İncir Reçeli filmini izledikten sonra kapıldım.

Film o kadar güzel ki... Çok anlamasam da çekimler, oyuncular, mekan ve anlatılanlar harikaydı. İnsanların düştüğü o çaresizliği izlerken ben de yaşadım. Bunu bizlere aktarabilmek çok önemli. O nedenle buradan bütün Türk filmi yapımcılarını, oyuncularını dahası tüm emeği geçenleri kutluyorum.

Bizler biraz Avrupa ya özenir mi büyüdük ne. Sanırım bundan dolayı kendi gelenek ve göreneklerimiz bize yabancı, yabancı olanlar ise normal geliyor. Hep yabancı filmlerden bahsetmek, yabancı müzik dinlemek övünülür birşeydi. O nedenle özenti bir toplum olarak yetişirken kendi değerlerimizi, özelliklerimizi unuttuk. Unuttuğumuz şeyleri biz nasıl aktarabiliriz ki... Aktaramadık ama öyle yetenekli insanlar var ki bunu başarıyorlar.

Şunu söylemek istiyorum aslında. Artık yabancı toplumların müziğine, filmine giyimine ya da sanatına özenmek yerine neden kendi değerlerimize doğrudan hitap eden öz be öz biz olan şeylere önem vermiyoruz. Geç kalmadan bir şeyler yapmamız lazım. En azından o kadar başarılı yönetmenleri, senaristleri, oyuncuları, müzisyenleri, ressamları vs. destekleyelim. Bir futbol oyuncusu gibi fazla paralar için onları da ülkemizden göndermeyelim.

Ben bu filmle bir çok şeye tanık oldum ki, beni bu düşüncelere sevk etti. Çok karışık yazsam da özet belli...