8 MART DÜNYA KADINLAR GÜNÜ'NE DAİR

İlk aşkın kimdi anne derim anneme “babandı” der. Sonra da ekler "gözümü onda açtım yavrum, baban öülnce de kimseyi görmedi gözüm sizden başka"...

Dile kolay 37 yılık yalnızlık anneminki…biri kucağında diğeri eteğinde iki küçük kız çocuğu ile, gözyaşları içinde başlamış hayatla mücadeleye 33 yaşındayken.

Bugün annem 70 yaşında.  izlediği her türk filmine  ağlar,  her duyduğu şarkıya, türküye eşlik eder yine gözündeki yaşlarla. Bilirimki, hepsinde kendinden birşeyler bulur, görür...taaa yüreğine dokunur izlediği filmler,  dinlediği türküler. 

Yıllarca hem ana hem baba oldu bize,  korudu, kolladı, asla “yeter” demedi. Pek çok hemcinsimde önemserim gücü, direnci. Ama annemi, ondaki gücü, direnci, dimdik duruşunu daha da bir önemserim. 

Gücüne, direncine  hayran olduğum kadın, annem… dilerim senin kadar iyi, güçlü ve dimdik  kadınlar çoğalır dünyada…

Gelelim bu güne... yani 8 Mart'a…Aslında  kutlanılması gereken bir gün değil,  anılması gereken bir gün  8 Mart...  1857’de Newyork’da bir tekstil fabrikasında yapılan grevde, binada çıkan yangında, binanın kapılarının da polis tarafından  kilitlenmesi sonucu çoğu kadın;  emekçi , direnişçi, düzene başkaldırıcı,  129 işçi, dumandan boğularak, yanarak ölmüş, öldürülmüş.  O günden beri, feci şekilde ölen işçileri anma günü nasıl oldu da kutlama gününe dönüştü anlayamıyorum. Bizde dünya emekçi kadınlar gününün oluşmasına neden olan bu olayı okuyup, neyi kutluyoruz anlasak,  olmaz mı sevgili hemcinslerim,   hıııı ne dersiniz?

Sevgiyle Kalın...