Özgürlüğün su hali

Hızla gokyuzunde savrulan yagmurcuk; biraz sonra mazgallardan sıyrılarak foseptige karısacagindan habersiz, buluttan kopup ozgurlesmenin keyfini cikariyordu. Bisikletle yokus asagıya kayıp giderken pedallarin hunharca ve bizden bagimsiz deviniminin verdigi haz gibi yani hic bir sey yapmadan, cok sey yapma hali gibi. Kurtulmustu o lanet pislik hapis hayatından! Duraganlıgın durdurulamayan bir guce evrilmesini alisilmis bir kayitsizlikla gecistirip gideriz ne de olsa. Dunyayı gorup ona dokunamamak ne buyuk zevzeklikti. Baskalarina uymak zorunda olma hali ne buyuk aptallik! Gokyuzunde ciglik cigliga ozgurluk naralari atarken biraz sonra basina ne gelecegi umrunda bile olmayan minigim, hayatin gercekleriyle yuzlesmenin zamani geldigini soyleyip duruyodu heybetli bulutun bir parcasiyken.

Gucluydu, öyle hissediyordu. Nihayet yeryuzune pek de oyle hafif olmayan bir inis yaptı. Canı acımıstı kendiyle birlite yere cakilan kucuklerin cigliklarini isitti sapur supur. Ve iste milyonlarca gundur izledigi yeryuzune dokunmuslardı! Hepsi halinden memnun gorunuyordu. Gulumsemek icin bile zamani olmadan savruldu, cogunlukla birlesti kocaman bir sel oldular. Simdi biraz daha fazla sesli , biraz daha akıskan. Yine bir savrulma tantanasi! Ne olup bittigini anlamadan foseptikete buldu kendini. Yine kocaman bir kutle olmustu; daha akıskan, daha gurultulu. Bu ozgurlugun "su" hali kendi parcalarini baska miniklerin parcalariyle harmanladi araya baska yabancilar da katildi. Daha ozgur, daha bir baskasıydı artık.