Aşk mı? Sorumluluk mu?

- Merhaba Hakan

- Selam ağabey, yorgun görünüyorsun.Gece uyuyamadın mı yoksa?

- Hiç sorma.

Hakan’ın ağabey dediği, çalıştığı holdingin iyi müşterilerinden biriydi, Fikret beyi uzun zamandır tanıyordu ve kendisine ilk zamandan beri ağabey diye hitap ederdi. Kendisi başarılı bir iş adamıydı ve ekonomik durumu da iyiydi. Ekonomik durumu iyi olan bir çok erkek gibi kadınlara ilgisi de fazlaydı. Tanıdığı veya önceden tanışmadığı kadınlar bile onun için birer seks aracıydı. Evli ve iki yetişkin çocuğunun olması bu durumuna engel olmuyordu. Anlaşılan yeni bir zamparalık hikayesi anlatacaktı.

Hakan geçmiş olsun ağabey dedi. Ne işin olur tanımadığın kadınlarla? Uçkur uğruna başına bir şey gelecek. Olan paraya olsun önemli değil de başın belaya girer. Canından bile olabilirsin.

Hakan, Fikret’in yanından ayrılıp, holdinge doğru yürürken, bunun Fikret’in ilk vukuatı olmadığını düşündü. Bir keresinde yolda giderken genç bir kızı arabasına almış, kıza arabadan inerken de kartvizitini vermişti. İki gün sonra kendisini arayan kızla buluşmuş,ilerleyen günlerde de birlikte olmaya başlamışlardı. Birlikte iş toplantısı bahanesiyle Avrupa’ya bile gitmişlerdi. Fikret, kızı Hakan’la da tanıştırmış. Genç ve güzel bir kız olan Bahar kendisinden en az 25 yaş büyük olan Fikret’in aklını başından almıştı. Kız denilen kişi anasının kızıydı tabii ki. Ona bir de yerli marka bir otomobil hediye etmişti. Sonra bir gün bir arkadaşıyla birlikte değişiklik olsun diye arkadaşının tanıdığı telekızlarla felekten bir gece çalmaya karar vermişlerdi. Buluşma yerine geldiklerinde Fikret telekızlardan birinin Bahar olduğunu görünce beyninden vurulmuşa dönmüştü. Kendinden 25 yaşından küçük ve iyi tanımadığın biriyle birlikte olup, üstelik bir de ona aşık olursan olacağı buydu diye düşünen Hakan, evililik dışı ilişkelere pek sıcak bakmazdı.

Kendisi bir holdingde üst düzey yöneticiydi. Kaliteli bir çevresi vardı. İşi gereği sık sık toplantılara katılır, bu toplantıların yemekli olanları ise geç saatlere kadar sürerdi. İşi gereği tanıdığı bir çok kadın kendisini yoldan çıkarmak istese de o, her zaman aşkın, seksin önünde olduğunu düşünürdü. Fikret benim yerimde olsa kimbilir şimdiye kadar neler yapardı diye düşünmeden edemezdi.

Çalıştığı holdingde odasına giden yol üzerinde Halkla İlişkiler bölümü vardı. Her sabah o bölümdeki kızlar kendisine içten bir gülümsemeyle “Günaydın” derler o da aynı şekilde karşılık vererek onların hatırlarını sorardı. O bölümün önünden geçerken “Halkla ilişkiler bölümündeki kızlar bu kadar mı güzel ve çekici olur” diye düşünür. İnsan kaynakları bölümünün görevini çok iyi yaptığını da her fırsatta dile getirirdi.

Zaman içersinde o bölümde çalışan Yeşim’le sık sık göz göze gelmeye başlamışlardı. Gün geçtikçe bu bakışlar daha başka bir anlam ifade etmeye başlamıştı Hakan için. Kızın uzun süre gözlerini kendisinden ayıramaması yanında, akşam mesai saatleri sonunda aynı kızın telefonda kısık sesle biriyle aşk konuşmasına benzer konuşmalar yapması Hakan’ın dikkatinden kaçmıyor, bu durum ise kendisinde sebebini bilmediği bir rahatsızlık yaratıyordu. Aslında aynı işyerinde duygusal bir ilişkiye girmesi, kariyeri açısından da sakıncalar yaratırdı. Bunun örneğini yakın bir arkadaşının başına gelen benzer bir olayda görmüştü.

Uzun süre aynı işyerinde çalışan karşı cinsler arasında başlarda olmasa bile ilerleyen zamanlarda bir yakınlaşma olabilir. Bu yakınlaşmalar sonunda önce duygusal ilişkiler başlar, kişiler bu birlikteliği, olumlu yönde yürütebilirlerse ilişkiler evlilikle de sonuçlanabilir. Bu ilişkileri başlatan kıvılcım ise anlamlı ve süresi gittikçe uzayan bakışlardır. Bazen de bu kişiler birbirlerine hiçbir zaman açılamazlar, bazı durumlarda ise olayın farkına varan arkadaşları bu ilişkinin başlaması için marş motoru görevini üstlenebilirler.

Hakan mantıklı biri olmasına rağmen işyerlerinde tanımını yapamadığı bir mistik hava olduğuna inanmakta ve bu havanın Yeşim’le arasında bir ortam yaratmaya başladığını hissetmektedir. Hani insanın aklına bir düşünce saplanır, o düşünceden kurtulmak istese de bir türlü kurtulamaz ve içindeki mantık-duygu savaşı sonunda düştüğü ikilem, hangi tarafın galip geleceğini sorgulatır ya insana. İşte Hakan bu ruh durumundadır artık.

Hakan’ın bir gün önemli bir toplantıya katılması gerekmektedir. Bu toplantı şirket dışındaki önemli bir müşterinin ofisinde yapılacaktır. Bu tip iş görüşmelerinde Hakan ve ekibinin karşısına her zaman 2 veya 3 kişiden oluşan bir ekip çıkar, Hakan da bu toplantılara yanına en fazla bir kişi alarak katılırdı.Yanındaki kişi aktif olarak toplantıya katılmasa bile en azından görüntü olarak yanında olması kendi şirketinin de bu görüşmelere önem verdiğini vurgulaması açısından gerekliydi.

O gün aksi gibi asistanı ağır bir gribe yakalanmış ve işe gelememişti. Hakan ise toplantıya yalnız katılmak istemiyordu. En azından konu mankeni gibi de olsa yanında biri bulunmalıydı. Biraz düşündükten sonra dahili hattan Halkla İlişkiler müdürünü aradı.

Hakan astlarına talimatlarını emir şeklinde değil rica ederek yapar bu şekilde onları da onore ederdi. Halka ilişkiler müdürü de tereddütsüz olarak:

Telefonu kapatan Hakan toplantı dosyasını incelemeye başladı. Bu antlaşmayı mutlaka bugün imzalamalıydı. İşe dalan hakan zamanın ne kadar geçtiğini fark etmemişti.

Kulağına melodi gibi gelen sesle başını masadan kaldıran Hakan Yeşim’le göz göze gelmişti Genç ve güzel kızı odasının kapısında gördüğünde birden heyecanlandığını hissetti. Yeşim 24, kendisi 41 yaşındaydı. Gözlerinin içi gülen kız bir anda onun gözüne dünya güzeli gibi görünmüştü.

Gerek yol boyunca yaptıkları konuşmalar, gerekse Yeşim’in toplantı sırasında ve sonrasında sergilediği hanımefendi tavırları Hakan’ı çok etkilemişti. Yeşim güzel olduğu kadar akıllı ve sempatikti. Hakan onun kusursuz biri olduğunu düşünüyordu.

İlerleyen günlerde Hakan’ın, holdinge bağlı şirketlerin müdürlerine işyerinin yakınındaki lüks bir lokantada bir öğle yemeği daveti vardı. Müdürler kendi aralarında anlaşmışlar, her ay bir şirket müdürünün davetlisi olarak hem öğle yemeği yiyorlar, hem de holdingdeki ve piyasalardaki son gelişmeleri tartışıyorlardı.

Hakan restorana girdiğinde rezervasyon yaptırdığı masada henüz 4 kişi vardı. Ev sahibi sıfatıyla daha erken gelmesi gerektiğini düşündü. Masaya doğru yürürken, hemen kendi masalarının yanında bir çift oturuyordu. Hakan’ın gözleri birden o masaya takıldı. Bir an çok sinirlendiğini hissetti. Masadaki çiftten bayan olanı Yeşim’di ve karşısındaki kişi de şirket müşterilerinden biri olan Mehmet beydi. Aslında Mehmet kendi yaşında, evli, çoluk çocuk sahibi zampara tipli biriydi. Yeşim’in onunla ne işi olabilirdi ki. Onları görmemezlikten gelerek, arkası onlara dönük vaziyette masaya oturup, diğer müdür arkadaşlarıyla konuşmaya başladı. Ancak aklı Yeşim’e takılmıştı. Konuşuyor, fakat anlatılanları dinlemiyordu. Mehmet’in amacı belliydi. Kızla kısa bir macera geçirmek. Hakan o sırada hissettiklerinin kıskançlık olduğunun farkına varamamıştı belki de.

Yeşim’in evli bir adamla birlikte yemek yemesine çok şaşırmıştı. Peki kendisi neydi? Evli ve iki kızı da lisede okuyan bir aile reisiydi kendisi de. Eşinden bir şikayeti yoktu. Ama bu durum başka bir kadına olan duygularını engellemeli miydi? Kadınların böyle bir hakkı olmadığını ancak erkeklerin fırsatları değerlendirmelerinin normal sayıldığı bir toplum olarak görüyordu yaşadığı toplumu. Peki Mehmet’e niye kızıyordu? O da kendisi gibi düşünmüyor muydu?

Bu arada kendileri yemek yerken, Mehmet beyle Yeşim yemeklerini bitirmişler ve lokantadan çıkmışlardı. Hakan onlar gidince kendini daha rahat hissetti ve konuşmalara da katılmaya başladı. Yemek sonunda ise arkadaşlarını uğurladıktan sonra holdingdeki odasına giderken, her zaman geçerken selam verdiği halkla ilişkiler bölümüne bakmadan hızla odasına girdi. Akşam olunca da daha mesai saati bitmeden, işyerini terk etti, tabii her zaman geçtiği yolda bulunan halka ilişkiler bölümünde oturan Yeşim’in tarafına bakmadan ve iyi akşamlar demeden. Ertesi sabah da biraz geç geldi ve aynı tutumunu sürdürerek, hızla odasına girip, çalışmaya başladı.

O günün akşamı mesai saati bitimine az bir zaman kala Hakan müdür arkadaşlarından biriyle telefonda konuşurken, birden kapısının önünde Yeşim’in beklediğini gördü. Telefonun ahizesini kapatarak, “Bir şey mi vardı? Yeşim hanım” diye sordu. Yeşim “Sizinle biraz konuşmak istiyordum, ama uygun değilseniz daha sonra gelirim” dedi. Hakan eliyle 1 dakika işareti yaptı ve telefondaki arkadaşına bir işim çıktı kapatmalıyım şimdi sonra görüşürüz deyip, telefonu kapattı. Yeşim’e yer göstererek masasının önündeki koltuklardan birine oturttu.

Yeşim biraz utanarak, biraz da kızararak “Geçen gün, bir müşterimizle birlikte yemek yiyerek acaba hata mı yaptım?” diye söze başladı. “O olaydan sonra bana karşı soğuk davranmaya başladınız da…Aslında ben de orada bulunmaktan dolayı çok sıkıldım. Yemekler sanki boğazıma dizildi.” Hakan, bilmiyormuş gibi “Yanınızdaki kişiye dikkat bile etmedim. Ben tanıyor muyum? Arkası bana dönüktü de…” Yeşim, “Müşterilerimizden Mehmet beydi kendisi. Ama bundan sonra siz istemezseniz bir daha kimseyle yemeğe çıkmam” diye sözlerine devam etti. Hakan “Ben sizin dışarıdaki hayatınıza karışamam” demesine rağmen, Yeşim’in bu şekilde konuşması hoşuna gitmişti.

O günden sonra ikisinin de aklı karışmıştı. Ne zaman aynı ortam içersinde bulunsalar gözlerini birbirlerinden ayıramıyorlardı. Hiçbir şey konuşmasalar bile gözlerinin içindeki kıvılcım birçok şeyi anlatıyordu.

Ancak Hakan’ın ikilemde kaldığı durumlar da az değildi. Bir akşam Yeşim’in oturduğu muhite yakın bir yere gideceğini söyleyerek onu evine bırakmayı teklif ettiğinde “Yeşim bu akşam için bir sözüm var” demişti. Hakan da onun erkek arkadaşıyla randevusu olduğunu düşünmüş, olayları akışına bırakmıştı. En iyisi Yeşim’i kafasından silmekti. Ancak iki gün sonra Yeşim, kendisini bir açılışa birlikte gidip gidemeyeceğini sormuştu. O akşamda aksi gibi Hakan’ın oturduğu apartmanda kat malikleri toplantısı vardı ve Hakan da yöneticiydi. Bu yüzden toplantı yapacağını söyleyerek çok istemesine rağmen birlikte açılışa gidememişlerdi. Hakan eve giderken, “Neden açılışa erkek arkadaşıyla gitmektense benimle gitmeyi istedi?” diye düşündü. İçindeki mantık ve duygu savaşı yine başlamıştı işte.

Devamı için "tıklayın"