Ben

Ben;

Gördüğün kadar sade değilim.

Bazen sınırları belli olmayan bir ülke, bazen ayağının yere değmediği derin denizim ben. Mavi rengi ve tonlarını çok severim, o yüzden masmavi gökyüzüyüm ben. Gündüz güneşi yanıma alırım, herkese neşe saçarım, hüzünlüysem ağlarım yağmur yağmur. Utanmam da... Gece lacivert olurum birden, ama yine de sevdiklerime kıyamam da yıldızları saçarım etrafa canları sıkılmasın diye. Ay misafir olur bazen...

Bu benim dünyam. Etrafımdaki herkes bu dünyanın ayrı bir yerinde, ayrı bir güzelliktir. Her bir yeri her an ziyaret edebilirim ben. Hızımı bilemezsin, belki yetişemezsin de.

Siyah beyaz yaşamayı sevmem. Renk katarım; maviye boyarım mesela ben etrafı, sonra kafama göre birşeyler çizerim. Gülümsemek çok güzel birşey, bunu bana çok görme.

Çocuksu yanım tuhafına gitmesin, düşmekten korkmadım hiç, dizim yaralar içinde kaldı da, kabuklar desen oluştura oluştura öğretti çoğu şeyi bana. Atları, salıncakta sallanmayı, koşmayı, bisiklete binmeyi hala seviyorum. Rüzgarı yüzümde hissetmeyi seviyorum çünkü. Çocukları da çok seviyorum. Kendi çocuklarımla da birgün oynayacağım.

Hayallerde yaşayarak vakit kaybetmem, ne istiyorsam peşinden giderim, havada kalmaz cümlelerim. Dediğimi yaparım. Sakın bana engeller koyup da yolumdan şaşırtma beni; nasıl olsa alacağım, zaman kaybettirip de üzme beni.

Bugünüme gelmek için çok şey verdim, yarınıma gitmek için daha da fazlasını vereceğimden şüphen olmasın. Tüm gemileri yakmışım bu gidişte, gerekirse bir ömür daha veririm.

B'öylesine bir inat gördün mü hiç?

Göremezsin, b'aşka yaşarım ben.

Anlıyor musun beni hayat?