Bahçe susamı

Doksanlı yılların başında Ankara’ daki evimizde iki kedimiz vardı. Annenin adı Pamuk, yavrusunun adı da Susam.

Çocukluğumuzdan buyana hep kedimiz olurdu. Kimi zaman evimizin kedisi, kimi zaman da bahçemizde yaşayan kedilerimiz.

Köyde yaşadığımız günlerde sarı kedimizi çok severdim. Birgün babaannem sarı kediyi yeğenine tüfekle vurdurtmuştu. Çok kızmıştım babaanneme kedimi öldürttü diye. Nevzat abiye de düşman olmuştum. O zamanlar 5 yaşındaydım. O yaşta yaşlı ve hasta hayvanların uyutulması gerektiğini bilemezdim ki. Köy koşullarında veterinere (o zamanki söyleyişle baytara) gidip uyutulamayınca başka bir yöntem olmadığını anlamam için yıllar geçip büyümem gerekti. O zamandan beri sarı kediler daha özel kedilerdir benim için, sarı kedilere kötü davranana gizli bir kin tutacak kadar.

Kardeşimin bir kedisi vardı, ona Bıcıbıcıya derdik. Henüz adı olmayan zamanlarda yeni yeni konuşmaya başlayan halamızın oğlu Bıcıbıcıya dediği için adı olmuştu.

O sarı kedi ve Bıcıbıcıya’dan sonra Pamuk ve Susam’ın yaşamımızda çok özel yerleri oldu. Bir apartman dairesinde iki kedi ile yaşam daha zordu. Ertesi yıl Pamuk için İnebolu’nun kırsal mahallelerinden birinde ineği olan (Pamuk sütü çok severdi) kedileri seven bir aile bulundu ve içimiz cız ederek teslim ettik. Ertesi yıl Pamuk’un yırtıcı bir kuş (kartal veya doğan) tarafından kaçırıldığını öğrendiğimizde çok üzülmüştük.

Artık Susam evdeki tek kedimizdi. Şimdi 15 yaşında olan yeğenim henüz yeni yürürken Susam da yanında dolaşırdı. Konuşmaya yeni başladığında, daha tam cümleler kuramazken bir söz duyduk ağzından, bahçedeki kedileri gösterirken: Bahçe Susamı... Onun için kedinin adı Susam’dı, sokak kedisinin adı da “Bahçe Susamı” olmuştu.

Susam hep evde yaşadığı için sokakları hiç tanımıyordu. 1992 yazının ilk günleri İnebolu’ya geldiğinde arabadan fırlamış ve bir daha görünmemiş. Tanımadığı sokaklar Susam’ı yutmuştu. Babam Susam için iyice bir ödül koyup aramaya başladığında çocuklar çok kedi getirmişler ama hiçbiri Susam değilmiş.

Daha sonraki zamanlarda bahçemizde yaşayan onun gibi tekir bir kedinin adı da Susam oldu. Bahçede yaşadığı için gerçek bir bahçe susamıydı... Bahçe Susamı uzun yıllar yaşadı, bahçede yaşasa da, soğuk günlerde sobanın yanında yatmayı severdi, yaşlandı ve öldü. Artık kedimiz yok ama dışarıda tekir kedi gördüğüm her zaman “Bahçe Susamı” gelir aklıma.

İnebolu, 26 Ekim 2006