Sen hiç yaşamadın ağabey!

Aşka hiç sormadılar töreleri yazarken.

Sevdaya kaç yazar ki senin yasaların, beni öldürsen de hiçliğin asılır boynunda idamlık mahkûmun yaftası gibi.

Tenim çürürken isyan ediyorum, duyuyor musun?

Sana soruyorum!

Sen hiç sevdin mi ağabey?

Mahallede namus timsali kesilip öte yanda tutulmadın mı bir çift aşk ile bakan göze. Düş kurmadın mı sahi. Bebeklerinin hayali dolaşmadı mı gözlerinde. Resmini çizmedin mi sevdiğinin.

Çizemezsin.

Kürek mahkûmu gibi zorunlu kılmadı mı yüreğin Ayşe’ye. Bakmadın mı yoluna gelir diye. Geçtiği sokakları havalandırmada volta atar gibi arşınlamadın mı sahi.

Sen hiç düş kurmadın mı içinde sevda geçen masalların olduğu.

Sen ağabey!

Sen sevmedin mi?

Sahi sormadın mı kendine; sen sevince “aşk” oluyor, ben sevince “ölüm”.

Şimdi bedenim çürürken sana lanet okumalıyım biliyor musun? Ama bil ki ben laneti seni yetiştiren, tutsak eden töre denen ikiyüzlülüğe okuyorum. Ben laneti kendi bacısına gelince adam kesen alçaklığa okuyorum.

Kısa yaşadım biliyor musun ağabey.

Ama yaşadım, sevdim!

Şu zavallılığın çağında, namussuzluğun, ikiyüzlülüğün genel geçer olduğu zamanlarda kısa yaşadım ağabey.

Sevdim!

Bana mı sordunuz yasaları koyarken.

Töreniz batsın!

Neden hep kadının sevmesini yok sayar töre denen alçaklık!

Nasıl dokundu parmakların tetiğe düşündün mü ağabey. Sen mahallenin p..çleri ile takılıp egonu parlatırken ben senin geceleri ıslattığın donunu yıkıyordum, anımsadın mı? Daha mı erkek oldun şimdi kardeşkanı boyanınca ellerine. Sahi kurtuldu mu namusu ailemizin, temize çektin mi defteri!

Rahat uyuyabiliyor musun!

Altını ıslatmazsın belki ama utanırsın değil mi kardeş kanı ile boyadığın parmaklarından. Bakamazsın belki mahcup başın düşer önüne, utanırsın aynalardan.

Biliyor musun; utanıyorum senden, acıyorum sana.

Sen hiç yaşamadın ki ağabey.

Hep birileri senin adına karar verdi biliyorsun değil mi?

Senin umudunda, baharında olmadı hiç.

Sen hiçbir tomurcuğa benim gibi bakamadın. Güneşin doğuşunu benim gibi seyredemedin, yaşamadın. Sen hiç sevmedin!

Sen hiç yaşamadın ki ağabey.

Ben öldüm bak kanım boyadı ellerini.

Artık her gözünü kapattığında beni göreceksin.

Hiç sevgi çiçekleri açmayacak yüreğinde.

Sen hiç sevmedin ki ağabey.

Sen hiç yaşamadın ki.

Ben sevdim ve öldüm!

Anlıyor musun, yaşadım!

Sen hiç yaşamadın ki!