Sizin hiç ağacınız öldü mü?

“Çam ağacında çiçek açar” diye başlamıştım yazmaya ve “İnebolu bu yaz yine rengarenkti” diyerek bitirmiştim. 2003 yazında çektiğim fotoğraflardan hazırladığım yaz renklerinin ilk rengi olmuştu o ağaç.

Yaz renkleri bir yazı olunca o yazımın da ilk cümlesi olmuştu ve ağacı anlatmıştım (1):

“Atatürk anıtının hemen yanında bir çam ağacı vardır. Üzerine borazan çiçeği sarılmıştır. Kışın çiçekler yokken bir çam ağacı görürsünüz, yaz gelip de borazan çiçekleri açtığında bol çiçekli bir ağaç vardır. Çam olduğunu anlamak olanaksızdır.”

“Atatürk anıtının hemen yanında bir çam ağacı vardır” cümlesi artık bir tarih oldu. Şimdi o ağaç yok. Bugün fotoğraflarını çektim ağacın olmadığı yerin...

En son fotoğrafını 22 Ekim 2006’da çekmişim, çekerken son fotoğrafı olduğunu bilsem yalnızca tek kare olur muydu.

Aralık ayında yerel gazetemizde İnebolu’da bir ağacın yıkıldığıyla ilgili bir haber okumuştum ama haberdeki ağacın benim ağacım olacağı hiç aklımdan geçmemişti. Belki de o ağaca böyle bir sonu konduramamıştım.

Bugün elimde fotoğraf makinesiyle oradan geçerken ağacımın fotoğrafını çekmek için durakladığımda gerçeği gördüm. Haberdeki ağaç meğerse benim ağacımmış. Çiçek açan çam ağacım artık yerinde durmuyordu, ölmüştü.

Artık ağaç olmayan yerin fotoğraflarını çektim. Yeri beton bir saksı gibi kalıvermişti oracıkta. Her tarafı beton içine hapsedildiği için kendini boşluğa bırakmış olabilir miydi.

Cemal Süreya'dan esinlenip sorsam: Sizin hiç ağacınız öldü mü?

6 Ocak 2007 İnebolu

(1) : İnebolu’da yaz renkleri: http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=13518